تغییر رفتار همسرم هنگام دیدن خانواده اش

سلام ده ساله ازدواج کرده ام شوهرم همیشه دهن بین خانواده اش بوده اوایل خیلی صبر و حوصله داشتم همه کارای زشت شوهرم را نادیده میگرفتم ولی بعد ده سال و مشکلات و سختی فراوان دیگه صبر گذشته را ندارم و واقعا دلم را شکسته بعد 5 بار سقط مکرر با روزی 3 تا تزریق آمپول طی 9 ماه بارداری 7 سال انتظار دخترم بدنیا اومده است و اکنون بخاطر اون نمیتونم بچمو بذارم و بروم ما تهران زندگی میکنیم و خانواده هایمان شهرستان 12 ساعت فاصله داریم زندگی مان خیلی خوب است ولی وقتی برویم شهرستان شوهرم هیچوقت من و خانواده ام را نمیشناسد نهایت بی احترامی به خانواده ام میکند طی ده سال یکبار باخانواده ام تفریح و پارک و جایی نمیرود دعوت خواهر و برادرم را قبول نمیکند یک شب تا به امروز خانه پدری من نمانده است وقتی مادر و خواهرانش را میبیند کلا یک شخص دیگری میشود رفتار تند نشان میدهد کلا مطیع آنها میشود مادرش نهایت بی احترامی را به من میکند هرحرف دروغی بزند و هر حرف زشتی به من بزند هرعمل بدی انجام داده هست شوهرم طرفداری او را میکند جوری رفتار کرده که مادرش میداند پسرم ذره ای ناراحت نمیشد بدترین کارها و حرفها به خودم و خانواده ام حتی میزند خانه خواهرم رفته هر چی از دهنش در میاید میگوید به خانواده ام موقع زایمانم بدترینها رو در حق من کرد شوهرم یه وحشی میشود وقتی او را میبیند بخاطردخترم تحمل میکنم کمکم کنید غربت و تنهایی، سقط مکرر، نازایی، و شوهر دهن بین، مادرشوهر بدجنس واقعاخسته شده ام شوهرم وقتی خانه خودمان هستیم عالی هست ولی وقتی بریم پیش خانوادش یا اونا بیان در حد بدترین شوهر دنیا میشه همیشه استرس و تپش قلب دارم مبادا مادرش بهم چیزی بگه دعوام کنه کتک کاری بشه آخه سابقشو دارن یا مثلا عروسی داداشمه یک دفعه شوهرم نیاد مادرش نذاره یا رفتار تند و زشتی بکنه من آبروم بره همیشه درحق خودمو خانوادم اینجور بودی بهترین مراسما سرمو نتونستم بالا کنم نبوده یا بوده کوفتم کرده ماهها گریه کردم بچمم شدید مریض بود شوهرم میبینه تو دلش میفهمه مادرش میگه عادیه شوهرم میگه چیزیش نیست یا مثلاخونه اونا بودم دخترم 1 سالشه تب شدید کرد تا صبح اشک ریختم از ترس مادرش نتونستم بیدارش کنم بره یه قطره تب بر بگیره چون حرف میزنه دعوا میندازه شوهرمم همیشه طرف ناحقی اونو میگیره همیشه تحمل کردم 7سال بچه دار نشدیم مادرش دنیای طعنه و توهین و شماتت میکرد به خودم و به مادرم و سکوت میکردم فکر میکردم حقمه که شاید نوه میخواد سقط میکردم میگفت پسرمو گول میزنی بچه نبوده پسرش میدید سونوگرافی و آزمایش میرفتیم ولی جواب مادر رو نمیداد ولی درنهایت من هزار تا سر دخترم آمپول زدم تا حد مرگ رفتم 9 ماه استراحت مطلق و زندانی خونه تو غربت جایی نرفتم خانواده ندیدم فقط خودم به خودم آمپول میزدم 25 تا قرص میخوردم تا دخترم به دنیا اومد با اونهمه سختی طی یکسال 3 بار عمل کردم بخاطر بچه مادرش اومد مادرم از ترس حرف و دعواش نکنه رفت من موندم و بچه مریض و خودمم عمل کردم دست به بچه نمیزد بچم در حد مرگ بود فحشم میداد انقد بلا مادر و پسر سرم اوردن گشنه تشنه شب و صبح بیخواب بودم دعوام کردن چند بار خواستم از تپش قلب و ترس که الان منو میزنن بچم طوریش میشه خودمو بچمو از طبقه هفتم بندازم پایین مدام استرس و ترس داشتم بچم مریض حق نداشتم بگم نگرانم ببریم دکتر مادرش دعوا میکرد شوهرمو پر میکرد آماده جنگ بود از اون موقع دلم خیلی شکسته اصلا نمیتونم ببخشم واقعا سختمه خیلی دخترمو نمیتونم به همچین آدمایی بدم برم لطفا راهنمایی کنید ممنونم