کنترل خشم نداشتن مادر

سلام و وقت بخیر. مادر عزیز حتما راهی برای جبران وجود داره به این نکته شک نکنید، و به این نکته هم شک نکنید که اختیار این جبران فقط در خود شما وجود داره تنها چیزی که مهمه رسیدگی به خواسته ها تون و توجه به اون مسائلی هست که سبب ایجاد خشم در شما شده. مسلما هیچ مادری خواستار صدمه زدن به فرزندانش نیست و این رفتارها تنها از نپرداختن به نیازهای شخصی شما به وجود آمده.
در درجه اول از خودتون بپرسید چقدر نسبت به میزان مشغولیت همسرتون به شغلشون پذیرش دارید و چقدر از ایشون انتظار دارید؟ ایا انتظاراتتون رو مطرح کردید؟ مطمنا کمی زمان بین کارها وجود داره که همسرتون پسر بزرگتون رو به پارک یا تفریح ببرند از ایشون بخواهید برای اینکه کمی با ارامش بیشتر به فرزند کوچیکترتون و کارهای شخصیتون رسیدگی کنید به طور ثابت هفته ای 3-2 ساعت با پسرتون وقت بگذرونند و حتی اگر نمیتونن از محل کارشون بیرون بیان سعی کنن آخر هفته ها این زمان رو در نظر بگیرند، این خواسته رو با ارامش اما با قاطعیت بیان کنید مثلا به این شکل که میدونم خیلی کار داری و ممنونم بابت زحمتایی که برای من و بچه ها میکشی ، اما حقیقتش کار رسیدگی به بچه ها خیلی زیاد شده و توی این چند روز فشار زیاد باعث شد سر پسرمون فریاد بزنم. مطمنم اونم دوست داره زمانی رو با پدرش بگذرونه، بنابراین میشه خواهش کنم برای کمک به من و پسرمون روزهایی رو در هفته انتخاب کنیم که بچه همراه شما بیرون باشه؟
و به این ترتیب زمانی رو به گفتگو درباره تقسیم وظیفه درباره بچه ها با همسرتون شکل بدید، به این نکته توجه کنید که هیچوقت نباید قدرت گفتگوی بدون خشم و سالم رو دست کم بگیرید. خیلی از مواقع خواهید دید که وقتی فقط موقعیتتون رو برای همسرتون توضیح میدید و درخواست کمک میکنید به بخش زیادی و شاید همه ی خواسته تون چنانچه با شرایط همسرتون منطبق باشه دست پیدا میکنید.پس سعی کنید در تمامی موارد تکنیک صحبت کردن و توصیف کردن شرایطتون رو بین خودتون و همسرتون تمرین کنید و از ایشون هم بخواهید این کار رو درباره شما تمرین کنند.
موضوع بعدی که باید به اون توجه کنید الگوی تربیتی و محبت کردن بین شما و بچه هاست. اغلب پدر و مادر ها اینطور فکر میکنند که تربیت صحیح بچه یعنی ساختن بچه ای که بدون چون و چرا حرف گوش کن باشد و به طور طبیعی اذیتی برای اونها نداشته باشد در حالی که در خیلی از مواقع شما حتی با توضیح دادن شرایطتون و صحبت با فرزند بزرگترتون، درخواست از اون برای مشارکت در کارهای منزل یا امور مربوط به نوزادتون میبینید که موفق شدید پسرتون رو سرگرم کنید و به طور ناخوداگاه دیگر نیازی به گفتن بکن نکن وجود نداره، کافیه بچه ها احساس کنند به اونها شبیه یک بزرگتر اهمیت داده میشه. از سوی دیگه برنامه ریزی روزانه به شما خیلی کمک خواهد کرد که مدیریت بهتری نسبت به کارهای شخصی خودتون مثل نیاز به دیدن برنامه های تلویزیون، آشپزی ، رسیدگی به ظاهرتون و ... داشته باشید .
نتیجه رو به من اطلاع بدید و مطمن باشید در این راه موفق خواهید بود...