بی علاقگی همسرم نسبت به من

با سلام و خسته نباشید و با تشکر از سایت مفید و خوبتون که فرصت تبادل نظر و ارائه راهکار جهت حل مشکلات کاربران عزیز رو در زمینه های مختلف در اختیار همه قرار دادید. مشکل من در زمینه خانوادگی و در ارتباط با همسرم هست که سالیان ساله متاسفانه منو درگیر خودش کرده و علیرغم مشاوره و راهنمایی های متعدد و تلاش من برای حل این مشکل و بهتر شدن شرایط زندگی حالا به یه بن بست رسیدم از حضور محترم مشاور و دوستانی که پیام منو میبینن عاجزانه میخوام منو راهنمایی کنید و به من بگید باید چه کار کنم واقعا الان توشرایط بد روحی هستم.منو ببخشید زیاد صحبت کردم مختصری از زندگیم و مشکلم براتون میگم نمیخوام زیاد پر حرفی کرده باشم .من خانم ۳۵ ساله ام مدت ۱۰ ساله ازدواج کردم و دو فرزند دختر دارم همسرم نابیناست علی رغم مخالفت خانواده ام به دلیل علاقه ای که به ایشان داشتم این ازدواج صورت گرفت مشکلی که همسرم دارند در ارتباط با من چون ایشان نابینا هستند و از ابتدا تحت حمایت و نظارت خانواده شان بودند از لحاظ عاطفی وابسته به مادر و خواهرشان هستند و حتی با گذشت ده سال از زندگی مشترکشان هنوز این وابستگی از بین نرفته و گرایش و علاقه ایشان بیشتر به طرف خانواده خودش است تا من و بچه ها من تو این ده سال خیلی تلاش کردم همسرم رو با محبت مهربونی کمک کردن تو زمینه کاری و خیلی راه های دیگه جذب زندگی کنم متاسفانه موفق نشدم و الان واقعا به یک بن بست کامل تو زندگی رسیدم اون استقلالی که هر مردی باید تو زندگیش داشته باشه و داره همسر من نداره و بعد از گذشت این مدت هیچ تعلق خاطر و احساسی نسبت به من و بچه هانداره یعنی بود و نبودمون براش فرقی نمیکنه برای ما وقت نمیذاره با من حرف نمیزنه با بچه ها بازی نمیکنه انگار حوصله ما رو نداره  مدام میره تو اتاقش با تلفن همراهش خودشو سرگرم میکنه تو خونه همیشه سکوت برقراره همیشه من تو خونه تنهام منم دوست دارم با همسرم صحبت کنم پای درد و دل هم بشینیم ولی ایشون از من فراریه ولی هر وقت میره خونه مادرش اگر ولش کنن تا صبح هم با مادرش میشینه و با هم حرف میزنن من نمیخوام از خودم تعریف کنم ولی من انصافا تو زندگی هر کاری ازم بر بیاد در مورد همسرم و بچه هام کوتاهی نمیکنم ولی اون بازخوردی که انتظارشو دارم از همسرم دریافت نمیکنم واقعا دیگه راهی به ذهنم نمیرسه یه مدته خودم افسرده شدم دیگه هیچ چیز برام جذابیتی نداره و لذتبخش نیست و اگر این مشکل حل نشه مطمئنا با یک بحران و بیماری روحی عمیق رو برو خوام شد من از لحاظ رو حی و روانی خیلی عاطفی و حساس و شکننده هستم باز هم ببخشید پر حرفی کردم این شمایی از زندگی من بود خواهش میکنم منو راهنمایی کنید دیگه دارم به مرز دیوانگی میرسم خسته شدم از این زندگی از این سکوت‌.با تشکر از شما