احساس مالکیت نسبت به همسر

سلام خانوم دکتر. واقعا ممنون میشم راهنماییم کنین .من ۲۵سالمه و ۲ ساله که ازدواج کردم (تو دوران عقدیم)

من تو خانواده ای بزرگ شدم که روابط نسبتا سردی دارن و زیاد صمیمیت و ابراز علاقه داخلش نیست. ولی خانواده همسرم خانواده ی بسیار گرم و صمیمی هستن و خیلی بهم وابسته همش ابراز علاقه میکنن به همدیگه و خیلی هوای همدیگرو دارن. خودم میدونم مشکلم چیه ولی واقعا دست خودم نیست هر کاری میکنم نمیتونم این افکار منفی رو دور کنم از خودم و به شدت باعث عذابم شده.من از روابط صمیمی همسرم با خانوادش مخصوصا مادر و خواهر و خواهرزاده برادرزاده هاش اصلا خوشم نمیاد. شاید بگین چقد آدم سنگدل و حسودیه ولی واقعا دست خودم نیست. هر کاری میکنم روز به روز بدتر میشه این احساسم که بهتر نمیشه. تا حدی که با وجود اینکه خانواده شوهر بدی ندارم ولی از ارتباط باهاشون متنفرم. بدون دلیل خاصی از مادر و خواهرشوهرم متنفرم .فقط بخاطر روابط گرم و صمیمیشون.خوشم نمیاد بهمون نزدیک بشن یا کاری از شوهرم بخوان یا جایی با هم باشیم. اصلا خلاصه بگم دوسن ندارم کلا ببینمشون .دوست ندارم شوهرم کوچیکترین محبتی به مادر و خواهرش بکنه شاید بگین چقدر مشکل مزخرف و بی اهمیتیه ولی بخدا اصلا دست خودم نیست و همیشه در عذابم از این احساسات منفی.حس میکنم هیچوقت نمیتونم دوستشون داشته باشم و همش دوری میکنم

از طرفی شوهرم از وقتی پی برده که من حساسم خیلی بیشتر از قبل بهشون محبت میکنه حمایتشون میکنه به کاراشون میرسه و خیلی حسادتم رو تحریک کنه.مدام از همه کاراشون .از علاقش به اونا میگه.وقتی هممون با همیم کنار اونا میشینه باهاشون بشدت گرم میگیره خوش و بش میکنه .

منو کلا نادیده میگیره. اصلا انگار وجود ندارم تو اون جمع ولی وقتی تنها میشیم خوبه 

من حتی خجالت میکشم این حرفو برم پیش یه مشاور بگم.حس میکنم میخندن بهم یا میگن ذاتت پلیده. ولی بخدا اصلا دست خودم نیست و خیلی در عذابم.و از رفتارای همسرمم خیلی ناراحتم.چند بار با لحن خوب هم باهاش حرف زدم فایده ای نداشته

تو رو خدا اگه راهکاری دارید بگید.راهنماییم کنید لطفا؟