نخندیدن کودک 8 ماهه

درود و سلام ، وقت خوش. رشد کودک یک جریان مستمر و پیوسته است که بطور همه جانبه ابعاد مختلف را رشد می دهد و افت و اختلال در یک یا دو بنیان مهم میتواند سبب بروز اختلالهایی بشود البته در صورتیکه شدید نباشند و یا علائم زیاد و فراگیری نداشته باشند، با توجه به حجم بسیار عظیم و انبوه رشد نورونهای عصبی در سیستم عصب مرکزی(مغز)، بسیاری از این اختلالها بهبودی خودبخودی پیدا می کنند ولی نکته ی منفی و نگران کننده اینست که اگر منتظر این فرآیند بهبود خودبخودی بمانیم ولی این اتفاق رخ ندهد متاسفانه در پایان این دوره های بحرانی رشدی قرار خواهیم داشت و دیگر امکان بازگشت نخواهیم داشت و پروسه ی توانمندسازی رشد عصبی بسیار بسیار مشکل خواهد شد و نتایج حاصله هم قطعا کیفیت توانبخشی بهنگام و زودهنگام را نخواهند داشت و از طرف دیگر به تعداد جلسات بیشتر و دوره های زمانی طولانی تری نیاز خواهیم داشت که بالطبع مستلزم صرف هزینه های بالاتر خواهد بود. 

یکی از دلائل کاهش صدا سازی و یا به اصطلاح قان و قون کودک میتواند مرتبط با سیستم تعادلی و همکاری آن با سایر سیستمها نظیر حس عمقی در افزایش طول مدت نگاه و تماس چشمی باشد. پیآمد این امر کاهش روابط اجتماعی است و تمایل به ماندن در یک جا و پرهیز از بازیهای پرتحرک یا بازیهای چند نفره. هر چند در مداخلات نوین و خاص رشد کودک باید بافتار Context محیطی کودک شامل میزان هیجان و شور و نشاط خانواده، استفاده از پردازش های صوتی بدون همراهی با تصویر (رادیو)، محیط جذاب و دارای پویایی کامل، روابط اجتماعی مستمر با خانواده و اقوام و دوستان و ... را نیز بررسی کامل نمود.

البته گزارش شما  در مورد فرزندتان شامل پرهیز از در آغوش گرفته شدن ( اختلال رفتارهای اجتنابی در مورد حس عمقی) همراه با مالیدن صورت خود به اشیای مختلف ( اختلال رفتارهای حس جویی به دلیل بالا بودن آستانه ی ثبت تحریک حسی در مورد حس لمسی) می باشد که از حس های ترکیبی نظیر قلقلک نیز اجتناب می کند و در حال حاضر سیستم عصب مرکزی ایشان توان پردازش این اطلاعات حسی و قابل استفاده نمودن آنها در جهت پاسخگویی به تحریکات محیطی (یکپارچه نمودن حس ها: یکپارچگی حسی در دوران رشد کودک ) را ندارد و همانطور که در مطالب بالا ذکر گردید (پیشگفت)، هم میتوان با استفاده از مداخلات طبقه بندی و کلاسه بندی شده ( در این کودکان باید مراقب تحریکات زیاد و غیر مترقبه و شدید بود تا خدای ناکرده سبب بروز حالات تشنجی نگردد، لطفا در این زمینه به پاسخهای اینجانب در مورد تشنج مراجعه فرمایید) بر مبنای رویکرد یکپارچگی حسی  اقدام نمود که در این روش در سنین پایین و اختلالات خفیف تمریناتی را بطور مشاوره ای و ماهانه یکبار به خانواده آموزش می دهیم تا در منزل انجام بدهند و در صورت عدم روند بهبود بطور هفته ای یکبار مراجعه به کاردرمانی کودکان انجام خواهد شد و حالت دوم هم اینست که میتوان منتظر روند بهبودی خودبخودی رشد سیستم عصبی مرکزی بود البته باید خطری را هم که در بالا گفتم در نظر گرفت. 

سپاس فراوان از پرسش ارزشمندتان*  سربلند باشید.