سلام وخسته نباشید .من تا امشب 94روزه که دختر کوچکم را که یک سال و هفت ماه بیشتر نداشت خیلی ساده از د

سلام دوست عزیز برای اتفاقی که واسه فرزندتون افتاده متاسفم وبراتون ارزوی صبر میکنم . دلتنگی شما با توجه به مدت زمانی که این اتفاق افتاده طبیعی هست و کسی نمیتونه شما رو منع کنه که بهش فکر نکن قبل از اینکه بخوام از جنبه روانشناسی با شما صحبت کنم ترجیح میدم ازدیدگاه اسلام موضوع رو بررسی کنیم خدای رحمان و رحیم، مهربان تر از آن است که بندگان خود را گرفتار عذاب نماید، بلکه این خود انسان ها هستند که با انجام اعمال زشت و ناروا و ظلم ستم به یکدیگر خود را مستحق عذاب ساخته اند. حال چگونه می توان تصور نمود که کودکان معصوم و فرزندان نازنینی که عمر بسیار کوتاهی در این دنیا داشته اند دچار عذاب اخروی شوند؛ به یقین چنین گمانی سوء ظن به خدا محسوب می شود. عذاب جان دادن و عذاب قبر نیز هیچ کدام بی علت نبوده و همگی متأثر از گناهان و دلبستگی های ناحق و ناروا نسبت به امور دنیوی هستند، بنابراین چگونه این عذاب ها می توانند متوجه پاکان و کودکان معصومی باشند که تمثّل فرشتگان الاهی در زمین هستند. جان دادن برای انسان پاک و مؤمن طبق روایات همچون بو کردن گلی است.که چه بسا این که با شفاعت کودکان انسان های مؤمن - به دلیل پاکی و معصومیت و جایگاهی که نزد خداوند دارند - والدین آنها هم اگر خطایی داشته باشند، مورد رحمت و مغفرت الاهی واقع خواهند شد. پس مطمعن باشید دختر معصوم شما هم بخاطر معصومیتش جایگاه بالایی نزد خداوند داره در این جا توجه شما رو تنها به بخشی از روایات که در این زمینه وارد شده و نشانگر دیدگاه اسلام در این رابطه است، جلب میکنم امام صادق (علیه السلام) فرمودند: هرگاه کودکی از مؤمنان از دنیا رفت، منادی در ملکوت آسمان و زمین ندا می دهد که فلانی فرزند فلانی از دنیا رفته است، اگر پدر یا مادر یا یکی از بستگان مؤمن او از دنیا رفته باشد کودک را به نزد او می برند تا از او پرستاری کند و اگر کسی یافت نشد، او را به حضرت فاطمه (س) می سپارند و آن حضرت، تا زمانی که یکی از پدر یا مادر یا نزدیکانش به او ملحق شوند، از کودک نگهداری می کنند و بعد کودک را به آن فرد تحویل می دهند. 2 باز از امام صادق (ع) نقل شده است: خدای بزرگ ابراهیم و ساره را متکفل نگهداری از کودکان مؤمنان قرار داده است؛ در قصری با شکوه از درّ بهشتی. و در روز قیامت این کودکان را لباس نیکو پوشانده و خوش بو می کنند و آنان را به پدر و مادرشان هدیه می دهند. این کودکان پادشاهانی هستند در بهشت همراه با والدینشان و این است معنای قول خداند که می فرماید: «کسانی که ایمان آوردند .... فرزندان آنها را به آنان لاحق می کنیم». 3 از پیامبر بزرگ اسلام (ص) نقل شده است که فرمودند: کودکان مؤمنان در روز قیامت آن گاه که زمان حسابرسی خلایق می رسد حاضر می شوند. خدای تعالی به جبرئیل می فرماید: اینان را به بهشت وارد کن؛ کودکان بر دروازه های بهشت می ایستند و از پدران و مادران خود سؤال می کنند. خازن بهشت به آنان می گوید: آنان مثل شما نیستند و گناهان و خطاهایی دارند که باید از آن بازخواست شوند. کودکان صدای خود را با گریه بلند می کنند؛ پس خدای تعالی می فرماید: ای جبرئیل این چه صدای گریه و زاری است که بلند شده است؟ جبرئیل عرض می کند: خدایا! تو خود از من داناتری، اینان کودکان مؤمنان هستند و می گویند ما وارد بهشت نخواهیم شد تا زمانی که پدران و مادران ما وارد بهشت شوند. پس خدای تعالی می فرماید: ای جبرئیل در میان جمع وارد شو و دست پدران و مادران آنان را بگیر و همراه کودکان – به خاطر رحمتی که دارم - وارد بهشت کن. با توجه به مطالب بالا ودیدگاه اسلام در این مورد واحادیثی که نقل شده امیدوارم حداقل دیگه خودتون رو با افکار منفی ازار ندید که کودک شما داره عذاب میکشه ومطمعن باشید بسیار جایگاه خوبی داره واما چند توصیه روانشناسی برای بهبود اوضاع خودتون دارم مادر عزیز گاهی ما اینقدر به نداشته هامون فکر میکنیم که قدر داشته هامون رو نمیدونیم وبه اطرافمون بی توجه هستیم شما یک پسر معصوم 5ساله دارید که باید عشق مادریتون رو نثارش کنید .همسری دارید که کنارتون هست ومیتونید باز هم صاحب فرزند بشید هر دو شما بسیار جوان هستید توصیه میکنم تمام وسایل ولباسهایی که مربوط به دخترتون بوده رو جمع کنید وبه شیر خوارگاه یا افراد نیازمند بدید تا با استفاده از این وسایل دل عده ای رو شاد کنید عکسها وفیلمهای مربوط به دخترتون رو هم از جلو چشم بردارید . مجبور نمیکنمتون که دور بریزید . این حق شماست که داشته باشیدشون ولی در دسترس بودنشون شما وخانواده رو در وضعیت فعلی اذیت خواهد کرد اگر شرایطش رو دارید با یک روانشناس جلسه داشته باشید تا بتونید زودتر به روال عادی برگردید و در صورت تمایل خود وهمسرتون، برای بچه دار شدن اقدام کنید براتون بهترین ها رو ارزو میکنم دشتی/ کارشناس ارشد روانشناسی