سلام و وقت بخیر
دوست من متوجه هستم که ارتباط بین شما و مادر ارتباط خیلی عمیقی نیست و شاید همانطور که گفتید ترجیح میدادید ارتباط صمیمانه تر و عاطفی تری را تجربه میکردید، اما به این فکر کنید که مادر شما به اندازه ی آگاهی خود و به شیوه ای که فکر میکنند درست است رفتار میکنند و چیزی که از خانواده خود یاد گرفته اند اینطور بوده پس نمیتوان انتظار داشت به شیوه ای که شما دوست داشتید باشند رفتار کنند، شما حق دارید ناراحت باشید و خشم را در رابطه با مادر خود تجربه کنید اما نحوه برخورد با این خشم و ناراحتی است که منجر به مدیریت رابطه شما یا آسیب رساندن به خودتان میشود، برای اینکه فشار کمتری را متحمل شوید سعی کنید پذیرش درباره رفتار مادر را در خود ایجاد کنید، سپس با ایجاد حریم و حفظ استقلال شخصی خودتان سعی کنید رفتار مادر را به شخصیت خود نسبت ندهید که باعث سرافکندگی یا خجالت شما باشد، درباره رفتارهایی که شما را آزار میدهد خیلی شفاف و قاطع به کادر توضیح دهید که دوست ندارید با شما به فلان شکل خاص صحبت کنند یا دوست ندارید درباره شما فلان کار خاص را انجام دهند، ترجیحا وارد مسائل پدر و مادر نشوید اما به عنوان یک دختر میتوانید همدلی خود را با پدر داشته باشید خیلی از مواقع همین که گوش شنوای پدر باشید کافی است و از پیش آمدن تنش های بعدی کم میکند، چنانچه شما بتوانید خودتان را آرام کنید و مدیریت بیشتری روی احساسهای خشم و ناراحتی خود از طریق خودآگاهی داشته باشید خواهید دید که محیط شما هم به نسبت قبل تغییر مثبت خواهد کرد. همچنین میتوانید برای صحبت درباره این احساسها و بهبود ارتباطتان با مادر به تنهایی به یک روانشناس با تجربه مراجعه کنید. موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید