عدم ابراز وجود

دوست عزیز سعی کنید مهارت ابراز وجود را در خود پرورش دهید.ابراز وجود یکی از مهارتهای اجتماعی است که در تعاملات روزمره بسیار مفید است. وقتی دیگران حقوق ما را رعایت نمی کنند، آزرده، خشمگین و ناراحت می شویم، اما برخی از ما نمی توانیم ابراز وجود کنیم. این مشکل ریشه های تربیتی دارد و ناشی از پرورش یافتن ما توسط والدینی بسیار سختگیر است که «فرزندان خود را می بینند، اما حرفهای آنها را نمی شنوند» این گونه کودکان در مدرسه یاد می گیرند که معلمان بچه های ساکت را دوست دارند ولی آنها بعدها من سختی می توانند بر سلطه پذیريهاي بازمانده از دوران تحصيل  و آموزشهای خانوادگی خویش فائق آیند اما پژوهشها نشان می دهند که ما می توانیم مهارت ابراز وجود را در خودمان بهبود بخشیم مهارت ابراز وجود را این گونه تعریف کرده اند:

« ابراز وجود شامل گرفتن حق خود و ابراز افکار، احساسات و اعتقادات خویش من گونه ای مناسب مستقیم و صادقانه است من نحوی که حقوق دیگران را زیر پا نگذاریم.»

   ابراز وجود متشکل از هفت دسته پاسخ است که سه دسته از آنها پاسخهای منفی هستند: ۱- ابراز عقاید نامعقول و متفاوت  ۲- تقاضای تغییر رفتار از دیگران  ۳- رد درخواستهای معقول آنها.

   چهار دسته پاسخ مثبت عبارتند از: ۱- قبول کاستیهای خود  ۲- رد بدل کردن تعارف  ۳- شروع و ادامه تعاملات  ۴- ابراز احساسات مثبت.

   برای درک کامل مفهوم ابراز وجود ابتدا باید بین آن و سبکهای پاسخدهی تمایز قائل شد این سه سبک عبارتند از: ۱-عدم ابراز وجود  ۲- ابراز وجود ۳- پرخاشگری.

   ۱ – عدم ابراز وجود: یعنی در نظر نگرفتن خود و اتخاذ سبکی انفعالی، من نحوی که دیگران افکار احساسات و حقوق ما را من راحتی نا دیده بگیرند.

   اشخاصی که از این شیوه خاضعانه استفاده میکنند، افرادی مردد، در ظاهر آرام و در واقع بی قرارند که از مسائل فرار می کنند و بدون توجه من احساسات خود با دیگران موافقت میکنند،افرادی اهل ابراز عقیده نیستند، خود را دست کم می گیرند، اعتماد من نفس ندارند و برای بدست آورذن دل دیگران خود رامن رنج و زحمت می اندازند. در این سبک هدف فرد آن است که من هر قیمتی که شده دیگران را خوشنود سازد و از ابراز هر گونه تعارض جلوگیری کند.

   ۲- ابراز وجود: یعنی ملاحظه حقوق دیگران و در عین حال گرفتن حق خود. ویژگیهای این سبک عبارتند از: دادن پاسخهای خود انگیخته با لحنی دوستانه اما قاطع، نگاه کردن من دیگران، ذکر مسائل مهم، ابراز احساسات و عقاید، منا دادن من خود و نرنجاندن خود و دیگران. در این سبک هدف شخص رعایت عدالت برای تمامی طرفهای رابطه است.

   ۳- پرخاشگری:یعنی، تهدید کردن دیگران یا نا دیده گرفتن حقوق دیگران، ویژگیهای این سبک عبارت است از: صحبت کردن پیش از اتمام یافتن صحبتهای دیگران، بلند بلند و تهاجمی حرف زدن، خیره شدن من طرف مقابل، کنایه زدن، ابراز خشن و شدید احساسات و عقاید، بالاتر دانستن خود و رنجاندن دیگران برای جلوگیری از رنجش خود، هدف افراد پرخاشگر بردن بدون رعایت حقوق دیگران است.

ابراز وجود معمولاً مناسبترین پاسخ است. مردم افراد پرخاشگر را اشخاصی ناسازگار، زورگو، سلطه گر وغیرخویشتندار می دانند. گرچه این افراد گاهی با نهیب زدن و ترساندن دیگران می توانند حرف خود رابر کرسی بنشانند، اما باعث می شوند تا دیگران از آنها بیزارند و گریزان شوند. از سوی دیگر عدم ابراز وجود باعث می شود تا دیگران  ما را موجودی ضعیف دانسته که من سادگی می توان او را فریب داد و در نتیجه این افراد اغلب از زندگی خود ناراضی بوده و نمی توانند من اهداف خود برسند. اما افرادی که اهل ابراز وجود هستند کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته و اغلب از روابطشان رضایت دارند و به اهداف خویش می رسند. مردم من آنها اعتماد بیشتری داشته و احترام بیشتری می گذارند، زیرا آنها را شخصیتهای محکم و ثابت قدم می دانند