لجبازی و جیغ زدن کودک

دوست عزيز سلام
وقتتون بخير
ابتدا يادآوري ميكنم مهم‌ترین بخش وجودی هر فرد که "منيت"نام دارد، در همين دوره 3 يا 4 سالگي بروز مي‌كند.

اگر به كلمات، جملات و صحبت‌هاي كودكان 3ساله دقت كنيم، مي‌بينيد از كلمات من يا خودم استفاده مي‌كنند؛ مثلا مادر مي‌خواهد لباس كودك را عوض كند يا كفش او را ببندد، مي‌گويد خودم، می‌خواهد به او غذا بدهد، مي‌گويد خودم، درواقع حرف "م" كه بعد از خود مي‌آيد، خيلي اهميت دارد. او به‌لحاظ روان‌شناختی مي‌خواهد بگويد كه خودم مي‌توانم اين كار را انجام دهم و مي‌خواهم خودم تصميم بگيرم.

بعضی‌اوقات ممكن است کم‌حوصله شويد و به همين ‌دليل تنبيه كنند كه اين امر نوعي تثبيت را در اين مرحله برجاي خواهد گذاشت و باعث ميشود اين رفتار ماندگار بشود.

توصيه ميكنم شما و همسرتان ابتدا مشکل اصلی را بیابید و به دنبال پی بردن به علت مشکل و رفع آن بود.

واکنش هایی نظیر تنبیه کودک و یا بی توجهی به او می تواند زمینه ساز ایجاد تصویری نامطلوب از والدین در ناخودآگاه کودک باشد که بعدها به شکل خشم هدف دار خود را نشان می دهد.

با اینگونه کودکان باید مدارا کرد و ابتدا زمینه های بروز لجبازی را شناسایی کرد، سپس کودک را از آن دور کرد و نكته ديگر اينكه به کودک میدان دهيد تا خودش کارهای شخصی اش را انجام دهد و در برخی زمینه ها نظر او را جویا شوند ، فعالیت هایی از این قبیل باعث خودباوری بیشتر کودک و جلب توجه به صورت مثبت می شود و انرژی بالقوه کودک را به سمت مثبت هدایت می کند و احساسات مثبتی از خودتان برای او بروز دهید تا احساس کند فرزند خوبی است.
سپاس