گریه کردن بیش از حد دختر سه ساله

با سلام خدمت شما مادر گرامی
همونطور که خودتون اشاره کردید کودک شما از جمله فرزندانی بوده که به طور مدام در مرکز توجه شما و براورده شدن انتظاراتش توسط شما بوده، شاید کمتر موقعیتی برای کودک شما به وجو آمده باشه که در آن با مفهوم های : نشدن، نتوانستن و به تاخیر افتادن خواسته هایش روبرو شده باشه. پیامد توجه زیاد به کودک تحمل پایین در برابر ناکامی ها است، به این معنی که کودک فکر میکنه در تمام محیطهایدیگر مثل خانواده باید همه ی توقعاتش براورده شود و مقبول و دوست داشتنی باشد و اگر خلاف این را از مربی مهد، دوستانش یا فامیل ببیند ناراحت میشود یا گریه میکند تا با جلب توجه دوباره حس دوستداشتنی بودن رو به دست بیاره.
چاره این مساله وضع کردن محدودیتهایی برای کودکتون و داشتن رفتارهای جدی اما بدون خشونت در برابر گریه های شدیدش هست. از رنجاندن کودکتون ناراحت نشید اگر کودک شما امروز این محدودیتها و رنج را توسط شما تجربه نکنه در اجتماع بزرگتر دچار مشکلت متعدد بعدی میشه، زمانی که از شما درخواستی داره و انجام اون خواسته برای شما امکان پذیر نیست صریح بگید که نمیشه و یا به موقعیت دیگه ای موکولش کنید. در برابر گریه هاش مقاوم کنید و به هیچ عنوان حتی تا موقعی که از گریه بی حال میشه به خواسته اش تن ندهید و فقط با ارامش به او بگید که متاسفم ولی با گریه کردن چیزی عوض نمیشه، میتونی الان اینکار را بکنی ( یه کار جایگزین بهش پیشنها بدید) ... یا بگید من خیلی دوستت دارم ولی رقتار گریه کردنت رو دوست ندارم .
به تدریج وقتی کودک شما بفهمد که گریه کردن نمیتونه ابزاری برای به دست آوردن خواسته هاش باشه سعی میکنه تحملش رو در برابر نشدنها بالاتر ببره. یادتون باشه که در این موضوع شما و پدرش هردو با هم باید متحد باشید
موفق باشید