رفت و آمد افراطی و عدم تمرکز

سلام و وقت بخیر. من تو یک شرایط نسبتا حساسی از زندگیم قرار دارم. برای کنکور ارشد می خونم و قطعا مطلع هستید که فقط 4 ماه تا کنکور زمان مونده. از طرفی شرایط من یکم فرق داره. هم شرایط خونه تا حدی وضعش بحرانی و من باید مدیریت کنم هم اینکه رشته من جزو رشته های بسیار سخت کنکور ارشد و رقابت بسیار بالاست و دو سال پیش با رتبه دو رقمی موفق به قبولی نشدم، اینا رو در نظر داشته باشید لطفا. ما خانواده مهمون نوازی هستیم و پدر و مادرم حتی بیشتر از من احترام مهمون رو نگه میدارن و بهشون میرسن و منم به احترام پدر و مادرم هر کاری از دستم بر بیاد انجام میدم.حالا من یک دخترخاله ای دارم که از ما دور هستن و یه شهر دیگه زندگی میکنن، اونا پیش فامیلا هستن و در اصل ما تنها تو یه شهر دیگه زندگی میکنیم و به قول گفتنی غریبیم. ایشون علاقه ای به درس و کار ندارن و ترک تحصیل کردن و به تبع وقتشون آزاده و تا اونجایی که من میدونم مشکل آنچنانی ندارن تو زندگی (نه دغدغه مالی نه نگرانی در مورد والدین و نه دغدغه ای راجع به آینده کاملا برعکس من که تک تک این مشکلات رو دارم به صورت بحرانی سپری میکنم و توضیح اضافه میشه اگه بگم). دختر خالم و مادرشون هر چند وقت یه بار با این جمله که دلمون براتون تنگ شده میان خونه ما. اگه فصل مناسبی باشه من اصلا کاری ندارم ولی الان چند ماه از تابستون نگذشته دو سه باری اومدن و چند روزی موندن و این درحالیه که شرایط پدرم مساعد نیست (ببخشید اگه نمیتونم توضیح اضافی بدم در این مورد)، مادرم تحت فیزیوتراپی قرار دارن و بیماری کبدی و کم خونی شدید دارن و بچه مدرسه ای داریم و منم  همونطوری که خدمتتون عرض کردم کنکور مهمی در پیش دارم. خونه ما که میان وقتی میبینم مادرم با وجود درد جسمی مجبور هستن کار کنن به شدت آشفته میشم. من تا حد توانم به مادرم کمک میکنم ولی مادرم مجبور هستن به خاطر مهمونا یه سری از کارارو انجام بدن. در ضمن وقتی برنامه میریزم و به خاطر اومدن دختر خالم اینا مجبورم متوقف کنم دیگه سخته دوباره تایم درسم و به برنامه اصلیم نزدیک کنم و به خاطر وقفه چند روزه افت میکنم و یه هفته ای طول میکشه به روال عادی برگردم و مجبورم تغیراتی تو برنامم اعمال کنم و برای عقب موندگیا بیشتر تلاش کنم تا جبران بشه اون چند روزه. همه جوره به دخترخالم گفتم که شرایطم چه جوریه. میدونن مادرم مریضه، میدونن کنکور دارم و خدا میدونه چقدر می خوام امسال نتیجه خوب بگیرم، تا حدودی با شرایط پدرم آشنا هستن، ولی با وجود همه اینا اصلا گوش شنوا ندارن و به اصطلاح نمیخوان این شرایط رو ببینن و فقط میخوان بیان چند روز بمونن و برن و انگاری در کمال ناباوری حس رضایتمندی هم بهشون دست میده! برای اطرافیان هم همینجوری هستن و وقتی کسی میگه کم برید خونه فلانی یک جوری میگن که انگاری فلانی بدهکار ایناست یا استدلال بچگونه میارن که مثلا چرا زن عموش رفته مونده خونشون ماهم میریم خب! ما هیچ وقت خونه اونا نرفتیم و زحمت ندادیم که بگید شما میرید اونام میان. دختر خالم هر وقت بهم پیام میده دلم تنگتون شده من اعصابم خرد میشه. اگه جوابشو ندم با شماره خالم بهم پیام میده که من به احترام خالم جواب بدم! وسط درس خوندن تمرکز من کاملا بهم میریزه. همین چند هفته پیش انقدر پیام داد که مامانم گفت دعوتشون کن بیان برن و تو درستو بخون و همین کار و کردیم اما خدا شاهده به محض سوار شدن تو ماشین بهم پیام داد که کم موندیم دلم تنگته! اینم بگم ایشون بچه نیست، 25 سالشونه. اینم بگم که دختر خالم اخلاقای خیلی خاص و عجیبی داره که هیچ کسی نمیتونه تحمل کنه و به من میگه فقط تو منو میفهمی و حقیقتش اینه که من ایشون رو نمیفهمم فقط ایشون رو تحمل میکنم! وقتی هم میگم عزیزم منم دلم تنگتون شده ان شالله عید خونه خان دایی همدیگه رو میبینیم میان خونه ما میگن تو که نمیتونی بیای ما اومدیم! و این جمله میتونه اعصاب من رو کاملا به هم بریزه. من درسم و بیشتر از مسافرت دوست دارم اما ببینید برداشت اونا چیه؟! واقعا معذرت میخوام به خاطر پر حرفی زیاد. عاجزانه ازتون تقاضا دارم من رو راهنمایی بفرمایید که من به چه زبونی میتونم به دختر خالم بگم که شرایط ما طوری نیست که پذیرای شما باشم؟ آیا من باید ارتباطم رو کامل با ایشون قطع کنم و پیاماشون رو نخونم با توجه به اینکه روز من بهم میریزه با دیدن پیامای دلتنگی ایشون؟ با سپاس فراوان