سلام من یه دختر 5 ساله دارم که تا همین چند وقت پیش فکر میکردم دچار اضطراب جدایی هست ولی همیشه هم برام عجیب بود که فقط لحظه جدا شدن از من براش سخت بود ولی وقتی که وارد مهد یا کلاس ژیمناستیکش میشد دیگه سراغی از من نمی گرفت.
تا اینکه چند وقت پیش به صورت کاملا اتفاقی از تلویزیون برنامه ای پخش میشد که کارشناس برنامه کلمه کودکان خجالتی رو گفت. دخترم پیش من اومد و گفت مامان منم خجالتیم. مگه نه؟؟
من که کلی جا خوردم گفتم نه مامان کی گفته شما خجالتی هستی؟
گفت همون خانمه که اون روز مهمون بود اومده بود گفت که تو خجالتی هستی.
من هر چقدر فکر کردم و ازش پرسیدم، نفهمیدم که چه زمانی یا حتی چه کسی این حرفو بهش زده ولی متاسفانه دخترم این برچسبو کامل باور کرده و الان متوجه میشم که بیشتر رفتاراش از روی خجالتی بودنشه.
مثل اینکه اگه احساس کنه کاری رو ممکنه نتونه انجام بده هرگز توی جمع حاضر به امتحان کردنش نمیشه.
یا وقتی پارک میریم شاید نصف زمان رو کنار من و باباش میشینه بعد به اصرار من و باباش پا میشه میره برای بازی.
یا اصلا حاضر نمیشه درخواست دوستی بده و میگه اگه اون بگه دوستت نمیشم من چی کار کنم.
یا وقتی میبرمش مهد یا ژیمناستیک تا چند دقیقه دائم پشت من قایم میشه بعد با اصرار مربیاش میره گوشه کلاس میشینه و بعد کم کم پا میشه و فعالیتشو شروع میکنه.
حالا من چند تا سوال دارم
اول اینکه چی کار کنم که انقدر از حرف دیگران تاثیر نگیره و انقدر حرف دیگرانو به خودش نچسبونه
دوم اینکه چی کار کنم که این رفتار خجالتی بودن در وجودش کم شه. البته بگم که کلا بچه درونگرایی هست و خیلی سر و صدا نداره و آرومه
سوم اینکه اگه جایی نخواست کاری رو امتحان کنه یا انجام بده در حالی که میتونه و بلده من باید چه رفتاری داشته باشم.( البته منظورم از جا محیط های خانوادگی نیست.
دخترم ماه آینده آزمون ژیمناستیک داره و قبلا پرسیده بودم گفتید که حتما اجازه حضورش رو بدم.
حالا اگه من اجازه دادم و اون رفت تو آزمون شرکت کرد ولی حاظر نشد جلوی داورها حرکاتش رو انجام بده من و مربیش باید چی کار کنیم؟ در ضمن اینکه محل آزمون فدراسیونه و من نمیتونم از قبل ببرمش اونجا و در ثانی اجازه حضور من رو تو سالن نمیدن ولی مربیش کنارشه)
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید