عدم صداقت در روابط

سلام عزیزم در جایی که حرف از احساسات بین دو طرف باشد، حتما باید صداقت زیاد وجود داشته باشد ولی باید توجه داشته باشید گاهی که صداقت داشتن، حرف هایی نیش دار را بدنبال دارد، باصداقت زیاد تنها باعث صدمه زدن به شخصیت خود می شویم. گاهی نیز برخی آدم ها از صداقت زیاد یا رک بودن برای سلطه یافتن بر دیگران استفاده می کنند. بدین معنی که صداقت بی اندازه را دستاویزی قرار می دهند که به دیگران احساس گناه بدهند و ناراحتشان کنند (بخصوص عزیزانشان را) و بدین وسیله بر ترس ها و ناامنی های خود سرپوش بگذارند. به عنوان مثال، بیان جمله زیر صداقتی غیرضروری است: خیلی خوشحالم که توانستی بالاخره با یکی نامزد کنی. اما تصور نمی کنی نامزدت کمی زشت است؟ گر چه ممکن است این گفته دربردارنده حقیقت نیز باشد، باید پرسید هدف و مقصود از بیان آن چیست؟ آیا این صداقت بیش از حد وبیان این حقیقت جهت بهبود روابط یا حل و فصل موضوعی کمک می کند؟ البته که نه. این تنها نمونه ای از انتقادات نیشدار و گزنده است و اغلب بیانگر ترس ها و ناامنی های خود شخص است که نقاب صداقت زده است. البته گاهی صادق بودن با کسی که دوستش داریم ترسناک بنظر می رسد، بخصوص اگر مطمئن نباشیم در قبال آنچه خواهیم گفت با چه واکنشی روبرو می شویم. اما توجه کنید که چنانچه تمامی حقیقت را نگویید چه می شود؟ صادق نبودن به مراتب سختر است. سرکوب احساسات و زندگی در انکار، شما را به لحاظ احساسی و عاطفی سرد و کرخت می کند و احساساتتان را می کشد. جرأت و شهامت این را به خود بدهید که صادق باشید و حقیقت را بیان کنید؛ البته به طریقی که قابل فهم باشد. شنونده خوبی باشید و در بیان احساساتتان از تحقیر و توهین و تهدید و تمسخراجتناب کنید در اینصورت گفتگو پیامد خوبی خواهد داشت. موفق باشید.