عدم توجه به پسر هفت ساله

خانمی ۲۹ ساله هستم.خانم دکتر من یک پسر ۷ ساله و دختر ۱ساله دارم زندگی خوبی دارم و از همسرم راضی هستم

من تا قبل فرزند دومم به شدت علاقه مند و با حوصله در رابطه با پسرم بودم حتی یک شب بدون اون خوابم نمیبرد اما از وقتی که دخترم به دنیا اومده به جرات میگم ۷۰درصد از اون علاقه و حوصله خبری نیست و اصلا حوصله پسرم رو ندارم چون یک سری حرکاتش رو خیلی حساس شدم

مثلا صداهایی که ازخودش درمیاره یا سوالایی ک واقعا بی سر و ته هست و انگار میخواد حرص منو در بیاره یا درمورد خوردنش(چون من رو چاقی و شکمو بودن حساسم)و دقیقا رو حساسیت منه

داد زیاد میزنم سرش و حرصم خالی میشه اصلا دست بزن ندارم فقط اوج عصبانیتم داد زدن و متاسفانه حرف بد میزنم بهش

بخدا دست خودم نیست و سریع پشیمون میشم

هیچ کس باور نمیکنه اینطور باشم چون د رکل خیلی با حوصله هستم و در رابطه با دخترم خیلی زیاد حوصله و علاقه دارم حتی بیشتر از حد..

به پسرمم خیلی توجه داریم مخصوصا باباش

اما چون من ازکاراش حرص میخورم متاسفانه همش درحال بحث و کل کل با پسرمیم...

همسرمم همش میگه بچه ست

اما من صبح تا شب باهاشم و کلنجار میرم

خودم میدونم رفتارم اشتباهه و اعتماد به نفسش زیر سوال میره ولی به خداوندی خدا اصلا دست خودم نیست

شوهرمم اجازه نمیده برم مشاور یا پسرمو ببرم

همش میگه بره مدرسه درست میشه! الانم که مدرسه میره هیچ فرقی نکرده

ازتون خواهش میکنم

زودتر راهنماییم کنید احساس عذاب وجدان شدید دارم

خیلی خیلی ممنونم🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸