سلام دوست عزيز
شما در وهله اول خدا را داريد و متوجه شرايط سخت شما هستم و ميدانم كه فشار زيادی را تحمل ميكنيد و از همه جا رونده شده ايد و به فكر فقط يک راه رهايی هستين.
راه رهايی شما افكار خودكشی نميتواند باشد بلكه جنگيدن برای بهبودی شرايط است.
در هر مسئله ای كه پيش می آيد به طور معمول هر دو نَفَر به اندازه خودشان مقصر است و كسانی كه از بيرون به داستان شما نگاه ميكنند جای شما نيستند كه بتوانند شرايط شما درک كرده و در آخر منتهی به قضاوت های ناعادلانه ميشود.
جدايی را بهتر است برای آخرين راه در نظر بگيريد.
فكر كنيد در زندگيتان چه راه هايی را برای حل مسائل رفته ايد و حالا به فكر راه های جديد ديگری باشند. بشينيد با همسرتان با آرامش و با هدف رسيدن به يک راه حل صحبت كنيد سعی كنيد مسالمت آميز مسائلتان را حل كنيد حتی اگر مسئله حل نمی شود سعی كنيد به يک توافقی برسید
اگر لازم است و ميتوانيد به يک مشاور خانواده مراجعه كنيد.
آينده هميشه روشن است به شرطی كه شما هم از تلاش دست بر نداريد
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید