سلام
وقت بخیر
دوست عزیز از اینکه به پسرت توجه میکنی و بقول خودت میگی توجه افراطی باید بگم که خیلی هم خوبه... بچه ها در این سن اضطراب جدایی دارن و دوست ندارن از مادر جدا بشن و این طبیعیه ... اینکه براش وقت میزارید و باهاش بازی میکنید هم خیلی خوبه .... نکته مهم اینکه هیچ وقت بچه خودتون رو با بچه های دیگه مقایسه نکنید چون شرایط بچه ها با توجه به محیط و والدین متفاوته
شما همچنان پسرتون رو به مهد و یا پارک ببرید ولی خودت هم حضور داشته باش و اینکه گاهی اوقات بهانه های واهی که میگیره حواسشو پرت کن ... تکنیک حواس پرتی بهترین درمان برای بچه های بهانه گیر هست ... بچه ها در هر سنی مسائل مختلف دارن و این روند تا ۵ سالگی ادامه داره که شما باید با صبوری و درایت این مرحله رو پشت سر بگذارید و اینکه گفتید به هر چی دست میزنه میگم نزن باید بگم گفتن شما کاملا بی فایده ست چون بچه ها داره دنیای اطرافشو کشف میکنه و دست نزن براش نامفهومه اگر باید به چیزی دست نزنه اونو از دسترسش بردارید.... نگران نباشید این مرحله از رشد کودک شما قطعا با صبوری و درایت شما رد میشه.
موفق و موید باشید
دختر من ٢٠ ماهشه و دقيقا همينجوريه. حالا شما ميگين با كسی ارتباط ندارين ولی ما زياد مهمونی ميريم و توی فاميل هم بچه زياد داريم ولی بازم دختر من اينجوريه. توی خونه ١ ثانيه هم ازم جدا نميشه و اصلا تنها بازی نميكنه.
من هم واقعا خسته ام، دلم ميخواد فقط ١ روز مال خودم باشم ، تنها و راحت
چقدر خوبه که نظرات کارشناسی رو در مورد بچه هامون بخونیم و گرفتار حرف عوام نشیم☺ منم بچه ام خیلی دنبالم میاد و صبح تا شب مشغول خودشم، دیگران میگن پسر بچه خوب نیست مامانی باشه ولی من اهمیت نمیدم چون میبینم که بچه های همینا چقدر محتاج بغل کردن و محبتن، چیزی که واقعا از بچه دریغ کردن🙁
یه دختر دارم دو سال و نیمش هست فقط من و عموش رو میشناسه باور کن حتی بغل پدرش هم نمیره از کنارش برم اونقدر گریه میکنه که نگو حتی جرات حموم رفتن ندارم .با هیچ کسی نمیمونه نه پدربزرگ نه مادربزرگ نه خاله عمه دایی هیچکی فقط من .گاهی هم اگه کنارش باشم میره بغل عموش
پسر من الان یک سالشه همینجوره به قول بقیه بغلیش کردم.
کلا همیشه بغلمه بعضی وقتا واقعا خسته میشم. خانواده پدرش هم همش چی میگن که چرا بغلش میکنی بزار زمین گریه کردم هم خودش آروم میشه. ولی من واقعا طاقت گریه پسرم رو ندارم