غم از دست دادن فرزند

بانوی عزیز سلام ، از خوندن پیامتون خیلی متاثر شدم . روزهای سختی رو پشت سر میگذارید مراقبت از بیمار اون هم فرزند واقعا کار راحتی نیست که شما از پسش بر میایید و قطعا خودتون هم این بین نیاز به کمی خیال آسوده و استراحت دارید که چون امکانش محیا نیست و استرس همراهتونه دچار خشم و یاس میشید. با اینکه خبری که به شما دادند اصلا خبر خوبی نیست اما چیزی که آزار دهنده تر از خبر هست حالت انتظار و بیقراریه،آینده هنوز نیومده پس فقط در این دوره ی گذار که اصلا قابل پیش بینی نیست فعلا به خودتون اجازه عصبانی شدن و غمگین بودن رو بدید، فشار بیش از حد به ذهنتون وارد نکنید ، به هیچ عنوان خودتون رو سرزنش نکنید عزیز من چیزی که مسلمه شما به عنوان یک مادر درحال انجام هرآن چیزی که از دستتون بر میاد هستید بخشی از شرایط در دست ما هست و بخش دیگری نه، از حمایتها و کمکهای اطرافیانتون استفاده کنید و اجازه بدید که با شما همراه باشند ، اگر به مشاور حضوری دسترسی دارید به مشاور مراجعه کنید تا قدری از حجم احساسات انباشته شده درونتان کاسته شود. امیدوارم که شرایط به خوبی پیش برود و از این دوره زندگی با موفقیت گذر کنید.