درمان در رفتگی لگن نوزاد

درمان در رفتگی مادرزادی لگن نوزاد دقیقا از همان زمان تشخیص آن در معاینه شروع میشود.

یکی از مهمترین معاینات اولیه نوزاد تازه متولد شده معاینه لگن از نظر دررفتگی (DDH) می‌باشد. بمحض تشخیص یا حتی شک به وجود دررفتگی معمولا توصیه به پوشک کردن نوزاد بصورت دوبل میشود که پاهای نوزاد را با فاصله از هم باز می‌کند و باعث قرار گرفتن سر مفصل ران در حفره مخصوص استخوان لگن میشود. این تشخیص یا شک بالینی باید در روزهای اول پس  از ترخیص نوزاد با سونوگرافی تایید شود. در صورت تایید تشخیص درمان واقعی آن شروع میشود.

مرحله اول درمان استفاده از بریس یا کورست های مخصوص است که پاهای نوزاد را بصورت باز و در حالت زاویه دار نگه میدارد. بسته به شدت دررفتگی مدت زمان استفاده از بریس نیز متفاوت است. 

در مرحله دوم ممکن است پزشک تصمیم به گچ گرفتن پاهای نوزاد و ثابت نگه داشتن پاهای نوزاد در وضعیتی که سر مفصل استخوان ران در حفره استخوان لگن قرار گیرد.، بگیرد.

مرحله بعدی و در صورتیکه روش های قبلی بخوبی منجر به درمان دررفتگی نشده باشد، عمل جراحی بر روی استخوان لگن انجام می‌شود.

مشکل دررفتگی لگن در نوزادان آنقدر جدی و پراهمیت است که اگر نوزاد توسط ده پزشک اطفال معاینه بشود و تنها یک نفر از پزشکان مزبور معتقد به تشخیص دررفتگی لگن باشد باید این تشخیص رو جدی گرفت و آن را با سونوگرافی تایید یا رد کرد.

زمان طلایی تشخیص این مشکل دوران نوزادی و اوایل شیرخوارگی است. در صورتیکه تشخیص به تعویق افتاد مراحل اولیه درمان( استفاده از بریس یا گچ گیری اثری در درمان نخواهد داشت و باید به جراحی فکر کرد.

در سونوگرافی اگر زاویه آلفا بالای ۶٠ و زاویه بتا زیر ۵٠ باشد طبیعی و در غیر اینصورت غیر طبیعی تلقی می شود.
با این سونوگرافی که نوزاد شما دارد بهتر است پوشک دوبل استفاده کنید و در اولین فرصت توسط اورتوپد اطفال ویزیت شود.
اورتوپد هایی که در درمان مشکلات اورتوپدی نوزادان و کودکان تبحر داشته باشند را در بیمارستان های کودکان میتوان یافت.