اضطراب جدایی از مادر

سلام؛ دوست عزیز کودکان در دوران رشد و تکامل انواع متفاوتی از اضطراب را تجربه می کنند مانند ترس از موضوع ها یا مکان‌های خاص (تاریکی، تنهایی، دزد، زخم و...)، اضطراب از مواجه شدن با غریبه ها یا مکان های جدید، اضطراب از آسیب دیدن خود یا اطرافیان و... یکی از انواع شایع اضطراب در کودکان ترس از جداشدن از مراقب اصلی (معمولاً مادر) است. به تدریج با بزرگتر شدن کودکان مهارت های شناختی آنها نیز افزایش می یابد. حدود 3 سالگی کودکان به این شناخت می رسند که اگر کسی یا چیزی از جلوی چشمشان دور شود به این معنا نیست که دیگر وجود ندارد. اگر در این سن مادر به کودک بگوید برای کاری از او دور می شود اما بر می گردد، کودک می تواند حرف او را بپذیرد چون می داند مادر نزد او باز خواهد گشت. در حالی که در سن پایین تر، کودک این مهارت شناختی را ندارد و اگر مادر کنارش نباشد احساس می کند او دیگر باز نخواهدگشت در نتیجه کودک هنگام نبود مادر یا مراقبش بیقرار می شود. زمانی می توانیم بروز اضطراب جدایی را در کودک غیرطبیعی بنامیم که در سن بالاتر از 3سال رخ دهد و حداقل به مدت 6 ماه ادامه داشت باشد. همچنین این اضطراب باید در عملکرد کودک یا والدین اختلال ایجاد کند (برای مثال مادر یا مراقب کودک به دلیل وابستگی زیاد او نتوانند به امور زندگی خود برسند). مهم ترین کاری که شما باید برای کمک به فرزندانتان برای پشت سر گذاشتن اضطراب جدایی انجام دهید، ایجاد احساس امنیت و حمایت عاطفی در کودکتان است. برای دستیابی کودک دلبندتان به این احساس امنیت و حمایت عاطفی شما می‌توانید تکنیک "زمان با کیفیت" را اجرا کنید. به این صورت که هر روز، روزی یک ساعت با کودکتان بازی کنید. قوانین این بازی به این صورت است که شما و فرزندتان به تنهایی (تعامل مادر و کودک) با حواس جمع و بدون مزاحمت بیرونی (تلفن همراه، حضور فردی دیگر، تلفن منزل، حواسپرتی با کارهای منزل)، بدون آموزش، بدون غر زدن، بدون دعوا کردن، بازی را که کودکتان دوست دارد و از آن لذت می‌برد، انجام دهید. این تکنیک بسیار موثر است. هدف ما از این بازی ایجاد زمانی با کیفیت برای مادر و کودک جهت بهبود تعامل بین آنها و ایجاد احساس امنیت در کودک است. بعد از اینکه کودکتان از محبت و توجه مثبت مادرش مطمئن شد راحت‌تر می‌تواند نبود مادر برای دقایق و یا ساعاتی از روز را تحمل کند. در کنار انجام تکنیک زمان با کیفیت به توصیه‌های زیر توجه کنید. 1.در خانه تمرین کنید. اگر کودک شما کسی باشد که جدایی را شروع می کند، تحمل آن برایش آسان تر خواهد بود. اجازه بدهید به تنهایی وارد اتاق های دیگر شود (البته اگر از امنیت او مطمئن هستید) و دو یا سه دقیقه آن جا بماند. 2.همچنین می توانید به او بگویید که به اتاق دیگری می روید و چند دقیقه دیگر بازخواهید گشت. به این ترتیب کودک شما به این نتیجه خواهد رسید که اشکالی ندارد اگر پدر یا مادر گاهی از او دور باشند چون بالاخره بازخواهند گشت. 3.همیشه خداحافظ بگویید. کودک را در آغوش بگیرید و ببوسید. به او بگویید که به کجا می روید و کی باز می گردید. اما مراقب باشید خداحافظیتان بیش از حد طولانی نشود. جلوی چشم او از در خارج شوید چون کودکتان از تصور اینکه شما ناگهان ناپدید شده اید مضطرب تر خواهد شد. پایدار و پیروز باشید.