فریادهای شدید در کودک سی پی

با سلام

اطلاعاتی که قید کردید بسیار اندک و محدود نوشته شده و به همین خاطر یک‌سری کلیات میگم امیدوارم براتون راهگشا باشه.

کودکان با مشکلات رشدی که توانایی صحبت کردن و درواقع ارتباط برقرار کردن درست با محیط اطراف رو ندارن از کمبود توجه هم رنج میبرن؛ چون انرژی مثبت و کافی برای ارتباط برقرار کردن به طرف دوم ارتباط نمیدن، بعد از یک مدت توجه محیط به اونها کم میشه، به همین خاطر کم‌کم یاد میگیرن که از راه جلب توجه منفی نیازشون به توجه رو برآورده کنن. از طرفی چون ابزارهایی که برای ارتباط در اختیار دارن محدوده شروع به بروز رفتارهایی می‌کنن که در حالت معمول جزو رفتارهای هنجار محسوب نمیشه.

مثلا خودآزاری، دگرآزاری، فریاد زدن، گاز گرفتن، تف کردن، گریه‌های شدید و... . 

وقتی این رفتارها بروز می‌کنه نحوه مواجه با اون بسیار اهمیت داره. معمولا والدین در زمان بروز این رفتارها سریعا توجهشون به کودک معطوف میشه و سعی می‌کنن آرومش کنن و وقتی که نمی‌تونن آرومش کنن حتی ممکنه تنبیهش کنن که حتی تنبیه هم برای کودک خوشایند میشه چون در زمان تنبیه بهش توجه میشه!!!

ذکر کردید که برای پدر و مربی مهد بیشترین میزان رفتار نابهنجار رو بروز میده؛ احتمالا این دو عزیز نحوه مواجهشون با رفتارها مناسب نبوده و کودک راههای باج گرفتن از رفتار این دو عزیز رو با آزمون و خطا به خوبی یاد گرفته.

چون فرمودید در مواجهه با افراد این رفتارها بروز می‌کنه من زمینه مشکلات دیگه رو کمرنگ دیدم ولی ممکنه مشکلات حسی، مشکلات گوارشی، درد و ... دلیل بروز این رفتارها باشه.

ترجیحا در اسرع وقت با یک کاردرمانگر با تجربه یا یک روانشناسی که در زمینه رفتاردرمانی کودکان با مشکلات رشدی مهارت و تجربه کافی داشته باشه مشورت کنید.

با احترام