2794
logo

کلیـنـیـک
از ما بپرسید

کلینیک

از ما بپرسید
از ما بپرسید

کلینیک

  1.  کلینیک
  2.  پرسش ها
  3.  روانشناسی
  4.  زندگی با فرد معتاد

زندگی با فرد معتاد

74 بازدید

سلام خسته نباشید شوهرم چند سالیه اعتیاد داره وقتی فهمیدم که نامزد بودیم بهم گفت بمون تنهام نذار میذارمش کنار اعتیاد رو موندم اما اعتیادشم موندگارشد...

الان بجایی رسیده فحاشی میکنه کتک میزنه تریاک و سیگار میکشه به بچم به شوخی و به لج من که مخالفم حرفهای بد یاد میده یه دختر دوساله دارم سال ۹۳ عقد بستیم خودم متولد ۷۰ هستم و شوهرم ۶۲ خودم فرزند سوم خانوادمم لیسانس معماری دارم و خانه دار هستم...

خواهش میکنم کمکم کنید در جهنمی افتادم که همش فحش کتک بی اهمیتی و حتی منت زندگی کردن رو هم برام داره و میدونه وابستم چندوقت یکبار هم میگه بریم دادگاه و جدا شیم از هم چون انتظار داره فحاشی و توهین که میکنه به خودم و خانوادم جوابش رو ندم و منم مثل هر آدمی یه تحملی دارم و ده تایی یکی هم من جواب میدم آدم بی ادبی نبودم و نیستم اما کنار این موجود اینجوری شدم و از این موضوع هم خیلی ناراحتم... هرچی گفت گوش کردم تو سختی های مالی و معنویش کنارش بودم اما الان حس میکنم که فقط من بودم....دو دلم برای زندگی بخاطر دخترم بخاطر وابستگیم بخاطر ترس از جدایی و اجتماع و سرزنش خانوادم که مخالف  ازدواج ما بودن و جلوشون وایسادم تا با این آدم ازدواج کردم ....


اطلاعات تکمیلی

سن ۲۷ جنسیت زن شغل خانه دار وضعیت تاهل متاهل
  • جدایی
  • ترک اعتیاد
    • پاسخ مشاور

    مشاور اعتیاد و خانواده

    سلام دوست عزيز

    متاسفانه انتخاب شما برای ازدواج نادرست بوده و ایكاش همون دوران نامزدی بيشتر راجع به اعتياد و افراد مصرف كننده تحقيق ميكرديد بعد تصميم ميگرفتيد.اما چيزی كه هست سرزنش و حسرت گذشته را خوردن دردی را دوا نميكنه.

    پروسه اعتياد همونطور كه گفتيد خيلی سخت هست و به راحتی حرمتها شكسته ميشه و اعتياد خودش رو در زندگی جا ميكنه و بعد از اون پروسه ترک هم خيلی آهسته و سخت پيش ميره.البته اگه فرد بيمار همكاری كنه و بخواد كه تغيير كنه اما اگه غير از اين باشه روند درمان و ترک سختتر خواهد شد و گاهی غير ممكن.

    شما اول بايد از همسرتون بخواييد كه به اين شرايط زندگی خاتمه بده و به درمان  مراجعه كنن و البته شما هم همراهی اش كنيد و كمكش كنيد اگر قبول نكرد بيشتر اصرار كنيد حتی اگه ميشه كميی ازش از نظر عاطفی و زناشويی فاصله بگيريد يا حتی بهش سرويس نديد.تا مجبور به انجام درمان بشه .اگر باز بی فايده بود  از راههای ديگه پيش بريد.

    شما دو راه بيشتر نداريد يا به اين زندگی خاتمه بديد يا اينكه همسرتون راضی به درمان بشن و شما كمكش كنيد.

    اينكه منفعل در اين زندگی بمونيد و تحمل كنيد به اميد روزهای خوب اين انفاق هرگز نخواهد افتاد.پس هر چه زودتر تصميمتون رو بگيريد 

    تجربه شما

    اولین نفری باشید که نظر میدهید
    login captcha