2794

کم شدن رابطه عاطفی در دوران عقد

نام ارسال کننده محرمانه می باشد 49 بازدید

با عرض سلام خسته نباشید من ۲۰ ساله هستم و همسرم ۲۳ ساله ما یک ساله که عقد کردیم اما تو این مدت دعواها قهر بسیاری داشتیم اول اینکه من اگر همسر زنگی یا پیام در طول روز نمیداد سریع بهش شک میکردم تو روش میزدم این موضوع و این حالت ادامه پیدا کرد تا سر هر چیزی بحث داشتیم قهر میکردیم اما همسرم کوتاه میومد . تا جایی که الان سرد شده حتی اگه قهر یا گریه یا ناراحتی هر چیزی به وجود بیاد برام میگه دیگه روم اثر نداره چون من عاشق همون دختری هستم که دیدمش نه تو شکاکی، بچه ای،  و زن زندگی نشدی بهت گفتم تغییر کن تا به این وضع دچار نشیم . از کار میومد شب به جای صحبت با من میرفت سراغ کار دیگه البته ما راهمونم از هم دور . بهش میگفتم دلم تنگته با من صحبت کن گفت من و تو حرف نزده نداریم بهتر نیست وقتی که کار داشتیم مزاحم هم بشیم و میگفت خسته شدم از دست و پای بسته هی میپرسی کجام چه میکنم . یلی دلم شکست از حرفش الان چهار روز که قهریم و مسدودم کرده و سراغم نگرفته . هم دلم تنگشه هم دوستش دارم  و پسری که قابل احترام و مورد قبول همه  فامیل خانوادم دلم نمیخواد کارمون به طلاق بکشه . بگید چه کنم


اطلاعات تکمیلی

سن ۲۰ جنسیت زن شغل بیکار وضعیت تاهل متاهل
پاسخ مشاور

مشاور ازدواج

دوست عزیز سلام
اولین قدم برای شروع هر رابطه ای اعتماد است و به عبارت کلی تر اعتماد و احترام دو محور اصلی و مهم هر رابطه به ویژه زندگی مشترک است و آسیب به هر یک میتونه حتی رابطه رو به کلی از بین ببره. در حقیقت این دو ،خط قرمز‌هایی هستن که هیچگاه نباید از آنها عبور کرد. به طور کلی اعتماد یک امر کلی ست. یا شما به همسرتون اعتماد دارید یا ندارید، در نتیجه بهتره قبل از ازدواج تصمیم نهایی خودتون رو بگیرید آیا می تونید به این فرد اعتماد کنید یا خیر؟ اگر پاسخ شما خیر است، پس اصلا وارد این ازدواج و رابطه نشید اما اگر پاسخ مثبت هستش تا زمانی که به وضوح خلاف اون برای شما ثابت نشده، از آزمایش یا تهمت زدن به همسر خودتون به شدت پرهیز کنید. هر تهمت یا نسبت ناروا ممکنه از نظر شما فقط یه حرف باشه که در زمان عصبانیت زده شده، اما قطعا در نظر همسر شما نشان از بی اعتمادی عمیق شما به او داره. بی اعتمادی ای که خودش رو مستحق اون نمیدونه و باعث سردی همسرتون نسبت به رابطه تون میشه.
قهر یه رفتار ناکارآمد و یک مکانیسم معیوبه و وقتی دو نفر با هم قهر می کنن یعنی یک یا هر دوی اونها مهارت حل مساله و ارتباط موثر رو بلد نیستن یا از روبرو شدن با اون هراس دارن. این قهر کردن و هر شیوه ناکارآمد دیگه برای مدت محدود فرد رو به هدفش میرسونه و بعد از مدتی طرف مقابل در مقابل این رفتار می ایسته و این قهر باعث ایجاد فاصله  عاطفی و شناختی بین دو طرف میشه و قهر کردن های زیاد و طولانی به مرور باعث دلسردی شده و حتی گاهی زوج ها دیگه مراوده ای باهم ندارن و فقط به وظایفشون عمل می کنن.
در مواقعی که سر موضوعی بحث و اختلاف نظر دارید بجای قهر سکوت رو انتخاب کنید و بهم بگید که مثلا من الان عصبانی هستم یا هیجانم بالاست یا ... اگه موافقی بیا فعلا در موردش صحبت نکنیم. و برای این سکوت با هم مدت زمان تعیین کنید که بستگی به شما دو نفر داره که ببنید چقدر زمان احتیاج دارید تا آروم بشید و هیجان ناشی از عصبانیت در شما فروکش کنه. بعد از گذشت این زمان در فضای آروم بنشینید و در مورد اون قضیه صحبت کنید. نکته مهم درمورد روش سکوت، این است که سکوت ۲ طرف مطلق نیست که کلا با هم حرف نزنن! بلکه فقط در مورد مساله مورد بحث سکوت می‌کنند اما در مورد سایر مسائل و روزمره‌های زندگی با هم صحبت می‌کنند.
وقتی یک نفر موقع قهر و دعوا همه تقصیرهارو به گردن میگیره و همش پیشقدم میشه قاعدتا احساس خوبی از این رابطه نخواهد داشت و بالاخره واکنش نشون میده.
شما نیاز دارید که برای حل مشکلات باهم صحبت کنید و با توجه به توضیح خودتون که اشاره کردی دعواهای زیادی داشتین علت این دعواها رو پیدا کنید و در موردشون با هم مذاکره کنید چرا که اگه این مشکلات رو حل نشده رها کنید قطعا در آینده مشکلات بیشتری رو ایجاد می کنن. نیازها و خواسته هاتون رو به همسرتون بگید و مسئولیت اشتباهاتی که تا الان در رابطتتون داشتید بپذیرید و بابت اونها عذرخواهی کنید همچنین نیازها و خواسته های همسرتون رو بپرسید و عذرخواهی اون بابت اشتباهاتش در رابطه رو بپذیرید و برای بهتر شدن رابطه بهم راهکار بدید.
توصیه من مراجعه به روانشناس هستش تا در این راه بتونه به شما کمک کنه و راه رو براتون هموارتر کنه.
شاد و پیروز باشید.

تجربه شما

اولین نفری باشید که نظر میدهید
login captcha