گریه بی دلیل در کودک دو ساله

سلام. دوست عزیز اگر دوست داريد به کودک دلبندتان کمک کنيد تا زودتر آرام شود ابتدا بايد دلايل گريه‌ها و بهانه‌هاي کودک را بشناسيد. بيشتر کودکان نگراني و اضطرابشان را با گريه نشان مي‌دهند و به يکی از دلايل زير گريه مي‌کنند:  ترس ، تاريکی، حشرات، حيوانات و تخيلات ترسناک.‏ ـ اضطراب: ترس از جدايی و تنها ماندن يکی از دلايل اضطراب و نگرانيی های مهم کودکان است. ‏ ـ ناکامی و نااميدی: ناتوانی در انجام دادن کارها و مديريت خواسته‌ها.‏ ـ‌ جلب توجه: وقتی کودک به توجه و حمايت خاص پدر و مادر برای بازی يا درس خواندن نياز دارد. ‏ ـ درد و صدمه: واکنش طبيعی در برابر آسيب‌های جسمی و روحی.‏ علاوه بر اين کودک ممکن است گرسنه يا بيش از حد خسته باشد، بدخوابی و بيماری و فشارهای جسمی ميی توانند باعث بهانه گيری و گريه کودک بشوند و يا ممکن است کودک بخواهد به اين شيوه استقلال و خودمحوريش را اثبات کند.‏ پس در مرحله اول باید علت بی‌قراری و بهانه‌گیری فرزندتان را پیدا کنید. اگر کودکتان شيون و زاری به راه ميی اندازد توجه و تلاش شما برای آرام کردنش کاملا بی فايده است مگر اينکه او از شدت گريه و زاريش کم کند و آنوقت شما ميی توانيد با مهربانی و جملات مثبت آرامش کنيد. ‏اگر کودکتان هنوز نميتواند خوب حرف بزند بايد حواس کودک را به موضوعات جالب تری پرت کنيد. اين بهترين راهی است که کودک را آرام ميکند. ‏هميشه پدر و مادرها وسوسه ميشوند تا برای آرام شدن کودک در برابر خواسته‌های نامعقولش تسليم شوند. اين بدترين شيوه رفتاری در برابر کودک است. ‏اما واکنش‌های درست چيست؟ به کودک پاداش ندهيد. نبايد تسليم گريه‌های کودک بشويد و خواسته‌هايی نادرستش را برآورده کنيد. اين روش فقط به او ياد میدهد تا با اين شيوه کارهايش را پيش ببرد. ‏گريه‌های کودک را در يکی از اين دسته بنديی ها قرار دهيد و متناسب با آن رفتار کنيد: گرسنگی، خستگی و بی حوصلگی. وقتی کودک خوشرو و خوش خلق است به کودک توجه بيشتری کنيد و خواسته‌های درست و مناسبش را برآورده کنيد. ‏به خواسته‌هاي منطقي کودک سريع توجه کنيد و اجازه ندهيد کودکتان بخاطر انتظار کشيدن گريه و زاري کند. ‏کودک را با فعاليت‌ها و بازيی های مناسب سرگرم کنيد.‏ اگر به کودک قولی داده‌ايد آن را عملی کنيد. مثلاً بگوييد « اگه کمی صبر کنی برات شيرينی ميارم» «کارم که تموم شه باهم نقاشی ميکنيم». ‏به کودک توضيح بدهيد که چرا همه خواسته‌هايش را برآورده نمی کنيد «الان نميتونی شيرينی بخوری چون بايد نهار بخوری»، «الان وقت تماشای کارتون نيست چون بايد بخوابی و فردا صبح زود بری مهد کودک». ‏وقتی کودک ميگويد: «من ميخوام...» اغلب نشان‌دهنده نياز او به توجه شما است. کمی کودک را به آغوش بگيريد، کنارش بنشينيد، برايش کتاب بخوانيد و باهم حرف بزنيد. همين توجه‌های کوچک برای آرام شدن کودک کافی است تا ديگر به دنبال بهانه گيری و گريه و زاری نباشد. ‏اما اینکه چرا کودکتان به هر بهانه کوچکی گريه ميکند؟ درباره‌اش فکر کنيد، وقتی کودکتان يک نوزاد بود با گريه‌هايش توجه و محبت شما را جلب مي‌کرد. او هنوز ياد نگرفته است که به چه شيوه‌های عاقلانه و بهتری ميتواند اين توجه را از اطرافيانش بخواهد. به کودک کمک کنيد تا خواسته‌هايش را با شيوه‌هاي مناسب ديگر بيان کند. ‏دستور ندهيد، نگوييد: «ديگه گريه نکن» چون کودک دستورتان را اجرا نمي‌کند و وقتی با تحکم و عصبانيت شما روبه‌رو ميشود بيشتر و بلندتر گريه ميکند. از او بپرسيد «چی ميخوای؟»‌، «چرا گريه ميکنی؟»، «به من بگو چی شده». همين که جملات شما مثبت، مهربانانه و تسکين دهنده باشند کودکتان گريه را فراموش مي‌کند. ‏به کودک کمک کنيد تا احساساتش را بشناسد، «تو خيلی ناراحت و عصبی هستی اونم فقط برای يه بيسکويت کوچولو» يا «من ميدونم که اين گريه‌ها برای رفتن به پارکه...» گاهی گريه، تلاش برای فهم علت ناکامی هاست. کودک ممکن است خودش هم نداند چرا گريه ميکند. آگاهی از احساسات به او کمک ميکند تا خودش را آرام کند و از مرز عصبانيت و احساس غم بگذرد. ‏پاسخ ندهيد، اگر گريه کودک برای رسيدن به خواسته‌های نامعقول است مثلاً برای خريدن بستنی بيشتر يا لجبازی های ديگر کودکانه است نبايد به آن توجه کنيد. بدون نگرانی از کودکتان فاصله بگيريد و به گريه‌هايش توجهی نکنيد. ‏اگر گريه‌های کودک به دليل خواب، بيماری، خستگی و... است تنها راه درست برای آرام کردن او، فراهم کردن نيازهای کودک است. اگر هميشه مطابق با برنامه‌های روزانه پيش برويد بهانه گيری و گريه‌های بی وقفه کودک را متوقف مي‌کنيد. ‏دوست عزیز، رشد پله‌ای کودکان تغييرات روحی متفاوتی در آنها ايجاد مي‌کند نياز به توجه، تغيير رفتار، نياز به استقلال‌ طلبی در هر مرحله‌ای از رشد کودکان، ممکن است همراه با کمی بی تابی، بهانه‌گيری و گريه‌های ناگهانی باشد. در گذر از هر مرحله رشد همراه کودکتان باشيد. ‏سخت‌گيری نکنيد، اگر احساس می کنيد کودکتان روحيه حساسی دارد اصول تربيتی سخت‌گيرانه را کنار بگذاريد. برای اين دسته از کودکان تن صدای معمولی برای فهماندن يک موضوع کافی است و نيازی نيست صدايتان را بلند کنيد. چند تذکر ساده برای کودک شما کافی است. او نيازی به هيچ سطحی از خشونت و تهديد ندارد. ‏صورت شاد، صورت غمگين، 10 کارت با چهره آدمهای شاد و با رنگ‌های صورتی، زرد و نارنجی بسازيد و 10 کارت با چهره‌های غمگين و رنگ‌های آبی و سفيد بسازيد. هربار که کودکتان گريه می کند يکی از اين 10 کارت را نشانش بدهيد و هر وقت که خوشحال و خندان است از کارت‌های آدمهای شاد استفاده کنيد. کودک شما به همين روش ساده توجه ميکند و تحت تاثير قرار مي‌گيرد. ميتوانيد نمايش بازی کنيد و برای هر کارت يک شخصيت نيز در نظر بگيريد. پایدار و پیروز باشید.