با سلام و خسته نباشید دخترم ٤ سال و نیم داره و ناخن های بسیار کشیده و زیبا داشت و شدیدا میخوره جدیدا

سلام

علت اصلی ناخن جویدن اضطرابه، معمولا وقتی کودک در محیط‌ یا موقعیت نا‌امنی قرار بگیره، دچار اضطراب میشه و برای کم کردن این اضطراب به عادت هایی مثل این رو میاره. ترک عادت ناخن جویدن در کودکان مثل هر عادت بد دیگه ای نیاز به تلاش داره. این عادات ناخودآگاه و به شکل غیر‌ارادی اتفاق میوفته.
سعی کنید علت جويدن ناخن رو پيدا كنيد. اینکه چه چیزی اونو مشوش، هیجان زده یا مضطرب كرده‌. با توجه به توضیحی که دادید شاید علت این رفتار،جابه‌جایی منزل باشه. باید علت و ریشه‌ی مشکل رو کشف کنید. کودکتون باید درباره‌ی نگرانی‌هاش با شما صحبت کنه. بهتون پیشنهاد میکنم با کودکتون ارتباط بیشتری برقرار کنید و درباره ترس هاش صحبت كنيد. البته بدون اينكه كلمه «چرا» به كار ببريد. مثلاً بگید: «فكر مي كني چه اتفاقي مي افته اگه ...؟». صحبت كردن درباره موقعيت ها، این امكان رو به کودکتون میده که شرايطو ارزیابی کنه و متوجه بشه که هيچ چيز وحشتناكي نيست و بايد با ترس هاش مواجه بشه.
تحقیر و تنبیه نکردن کودک بخاطر این عادت ، تصحیح محیط نا‌امن خانوادگی و جلوگیری از مشاهده صحنه‌ها و فیلم‌های اضطراب آور، تشویق و جایزه دادن به ازای هر بار ناخن کوتاه کردن، اشتغال دست‌های کودک در اوقات فراغت توسط کاردستی و بازی‌های سرگرم از جمله راه‌های درمان ناخن جویدن و یا مکیدن انگشت است.
می‌تونید با ایجاد یک کلمه رمزی و توافقی، كودكتونو موقع شروع این رفتار، هوشیار کنید. احتمالا کودکتون از این قرارداد خوشش میاد خصوصا اگه کلمه رمزی توافق شده، کلمه‌ای خنده‌دار یا مورد علاقه ش باشه. با این روش آگاه‌سازی میتونید کاری که خودش هم دوست نداره انجام بده، یادش بیارید. به دنبال این کار میتونید یه فعالیت جذاب یا بازی مناسب رو جایگزین کنید. با این روش‌ها می‌تونید حواس ناخودآگاه کودکتونو از جویدن ناخن پرت کنید و به چیزهای دیگه جلب کنید. می‌تونيد از نرمش و فعالیت‌های بدنی برای آرام کردن هیجانات کودکتون استفاده کنید. بهش یاد بدهید که نفس عمیق بکشه. سعی کنید انرژی‌های کنترل نشده اونو از طریق فعالیت‌های متنوع تخلیه کنید. بسته به شرايط کودکتون و موقعيت خانوادگی شما، انتخاب‌های زیادی میتونید داشته باشید. مثلا برای بعضی از کودکان فعالیت‌های بدنی مثل ورزش یا بازی‌های پرتحرک جوابگو و بعضی دیگه فعالیت‌های ذهنی مانند کاردستی یا نواختن موسیقی مفیده.
در مورد ترس از تنهایی توی خونه جدید باید بگم که ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین ۲ تا ۵ سالگی در کودکان به طور طبیعی ممکنه اتفاق بیفته. پس هرگز کودکتونو به خاطر این ترس تحقیر و سرزنش نکنید. هر چند دلیل ترس از نظر ما بزرگترها کاملا غیر منطقی و نامعقول به نظر برسه اما خود کودک چنین احساسی نداره و نمی‌تونه غیر منطقی بودن ترس خودشو درک کند و سرزنش بهش کمکی نمیکنه. از بین بردن یا کاهش ترس کودک به زمان احتیاج داره که باید قدم به قدم طی بشه، یعنی، تماس کودک با چیزی که از اون می ترسه، به تدریج بیشتربشه. از گفتن جمله هایی مثل : "خجالت آوره، تو دیگه بزرگ شدی " یا " ببین، مگه من می ترسم؟ جدا خودداری کنید.

مطالعه کتاب های مرتبط با روان شناسی کودک به ویژه هراس کودکان رو فراموش نکنید و در صورت ادامه پیدا کردن مشکل حتما به روان شناس کودک مراجعه کنید.

شاد و موفق باشید