سلام دوست عزيز
شما درست ميگين نميشه با ديگران رفت و آمد نكرد چون ما در حال زندگی كردن در اجتماع هستيم.
آيا راجع به اين مسئله جدی با همسرتون صحبت كردين؟و اينكه جوابشون چی بوده؟
اينكه با رفت و آمد نكردن آرامش دارن به نظر جواب منطقی نمياد و اينكه به نظر مياد كه اين زود رنجی و حساسيتشون در واقع يک جور رفتاريه برای تأييد اين نظرشون. مثل اين: مامانت اينو گفت من ناراحت شدم...ديدی. برای همين ميگم آدم نره و بياد كه راحت تر باشه. انگار كه يک روش توجيه هستش.
حالا اينكه قبل از ازدواج مخالفتی برای ازدواج وجود داشته يا نه من اطلاع ندارم و از نوع روابط خانواده ها و خانواده شما با همسرتون هم چيزی نميدونم.
اما اينكه همسرتون با يک رفتاری ناراحت شوند و نخواهند رفت وآمد كنند و شما رو هم منع كنند در واقع به نظر مياد كه رفتارها بهانه ای هستن برای رسيدن به هدفی. هدف ميتونه كنترل شما و روابط نداشتن شما با خانواده تان( اگر مشكلی بين همسر و خانوادتان باشد يا بوده) و يا كلا با هر كسی باشد.
اين بددلی به نظر مياد فراتر از اين باشد. به نظر مياد كه همسر شما بد بين و يا شكاک باشند نسبت به صحبت هايی كه كردين. و اينكه اجازه نميدن تنهايی بيرون برين كمی فرضيه من رو به اين سمت ميبره.
با همسرتون در مورد اين رفت و آمدها و اينكه خواستتون چيه صحبت كنيد و برای اينكه اين حساسيت بيشتر نشه پيشنهاد من مشاوره هستش چون ممكنه كه بيشتر بشه.
موفق باشيد
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید