اختلاف و رابطه ضعیف با والدین

سلام . من دختری ۲۴ ساله مجرد هستم که البته قرار است به زودی ازدواج کنم اما احتمالا تا حداقل یک یا دو سال دیگر در خانه پدری ام هستم . 

مادرم ۴۹ ساله دانشجوی روانشناسی بالینی و پدرم ۵۴ ساله استاد دانشگاه است و خودم پزشکی میخوانم . دقیقا به این جمله که تحصیلات شعور نمیاره تو خونه خودمون ایمان آوردم ! تا دوره نوجوانی با مادرم ارتباط خوبی داشتم (حداقل از نظر خودم) که بعدا فهمیدم اسم آن رابطه خوب نبوده و صرفا یک وابستگی مخرب بوده که هنوز هم ادامه دارد . رابطه ام با پدرم اصلا خوب نبود . در سن نوجوانی ارتباطم نه با مادرم نه پدرم خوب نبود! بعد از گذشت نوجوانی ارتباطم با پدرم بهتر شد . منظور از بهتر این است که دعوا نمیکنیم! ولی با مادرم همچنان دچار تنش هستیم و نمیتوانیم رابطه و صحبت ها را طوری مدیریت کنیم که به دعوا ختم نشود . از نظر من ، رک‌ بگویم مادرم تفکرات احمقانه ای دارد که سعی دارد آنها را به همه از جمله من تحمیل کند . اگر اجازه بدهم به راحتی به جای من تصمیم می‌گیرد منتها من تا بحال چنین اجازه ای نداده ام . اخلاق مداخله گرانه ای دارد که میخواهد در تمام مسائل زندگی من کنکاش کند و نظر بدهد اما من شخصیتی دارم که خیلی برای حریم خصوصی خودم اهمیت قائلم و مایل نیستم کسی به آن وارد شود . در مورد این موضوع هم بارها بحث کرده ایم و نتیجه نداده . الان میخواهم کاری کنم که این چند سال آخری که خانه پدرم هستم دیگر با مادرم دچار بحث نشویم و از طرفی او هم کاری به من نداشته باشد و در تصمیمات من مداخله نکند . احتمالا تا چند ماه دیگر میتوانم از نظر مالی هم مستقل شوم و فکر میکنم اینگونه بخش زیادی از مشکلاتمان حل میشود اما فعلا مجبورم با آنها زندگی کنم . چکار کنم؟