فراموش نکردن حرفهای همسرم

با سلام و سپاس از پاسخگویی شما . 

همسرم حدود دوازده سال پیش قبل از آشنایی با من رابطه خوبی با خانواده خودش نداشت فردی زودرنج و مغرور ولی به عنوان یه همسر ایده آل، این که خانوادش تقریبا بی اطلاع باشند یا دیرتر بفهمن هر موضوعی رو تو این چند سال با توجه به میل خودش بود و همیشه میگفت مادرم از من که پسر بزرگش هستم خوشش نمیاد و فرق میزاره خودم مادرم و این حرف قبول ندارم ولی رفتارهای مادرش رو اصلا نمیتونم هضم کنم زبونی یه چیز ولی در عمل چیز دیگه، گذشت تا پارسال قبل عید من مجبور شدم برای انجام کاری به شهر خودم برم به جای ساعت ده صبح هفت صبح حرکت کردم و دلخور شد از من، این موضوع رو کرد بهانه و قهر سه سالش با مادرش رو که کلی واسطه فرستادن برای آشتی رو قبول نمی‌کرد پیشقدم شد و آشتی کرد و حرفی به من نزد اصلا، کلی بعد مسافرت دلخوری درست کرد و سو برداشت برای مسافرت یک روزه، فقط به خاطر اشتباه شنیداری پشت تلفن و حدود یک ماه کش داد و قرار مسافرتی که با خانواده من گذاشته بود کاملا کنسل کرد و موضوع آشتی رو پیش کشید از آشتی ناراحت نیستم از حرفهایی که شنیدم اون لحظه ناراحت شدم 

 این که من به خاطر آرامش تو این چند سال خانوادم گذاشتم کنار، اون زن خوبیه و تو بدی، تو منو و بچه رو ول کردی رفتی شهر خودت در صورتی که این مسافرت با اجازه خودش بود فقط ساعت عوض کردم تا زود برسم و برگردم، من خانواده دارم و دیگه فقط خانوادم برام مهم هستند، اسم طلاق آورد و گفت تو سیاه شدی برای من، این حرفها شده ملکه ذهنم شش ماهه گذشته خانوادش رفت و آمد دارن ولی تا قبل از این موضوع هیچ حس بدی نداشتم به مادرش فقط به خاطر این چند تا جمله کینه بدی ازشون به دل گرفتم نه این که بگم اونها گفتن قهر خودش اشتباه بود چون خواست بار گناهش رو کم کنه انداخت گردن من در صورتی که بارها خواستم آشتی بدمشون و چند بار این کار کردم احساس میکنم منو خراب کرد تا خودش آروم بشه تقصیر گردن من انداخت، تکیه گاه محکم رو از دست دادم، زندگیم الان آرومه مشکلی نیست اسم مادرش میاد از درون خشم دارم میگم اصلا تقصیر نداره اون زن، شدم سر تا پا نفرت کینه، نمیتونم به خودش بگم، باردارم و قند عصبی پیدا کردم چیکار کنم این حرفها رو فراموش کنم چطور کینه رو تمام کنم من دارم آزار میبینم این مدت نتونستم اصلا فراموش کنم به خاطر خودم و بچه ای که تو راه دارم فقط، آدمی نیست که من بگم این موضوع ناراحتم کرده هر چند  میدونه ناراحتم از این موضوع ولی نه تا این حد و میدونم میگه مشکل توست پس گفتنش به اون راه حل نیست فقط خودم باید بتونم اما چطور 

نمیدونم