سلام دوست عزیزم
درک میکنم مجموع این شرایطی که توضیح دادین، چقدر به شما فشار آورده و چه حال و هوایی رو دارید تجربه میکنید. و میخوام بهتون یادآوری کنم که ما تا وقتی که نعمت زندگی رو داریم، تلاش میکنیم به بهترین شکل زندگی کنیم. حتی افرادی که تمام عزیزانشون رو در یک حادثه از دست میدن هم با وجود تمام اندوهی که احساس میکنن، دلشون میخواد که از اون حال بد بیرون بیان. چون تا وقتی زندهایم یعنی که هنوز تموم نشدهایم! میفهمم برای شما چقدر سخته که ورزش کنید و از خونه بیرون برید. ولی خب اگر حالتون خوب بود و خودتون با ذوق و شوق ورزش میکردید و بیرون میرفتید که دیگه به کمک من نیازی نداشتید. اینکه بگید اول افسردگیم رفع بشه بعد میرم بیرون، مثل این هست که من بهتون بگم اول لاغر بشم، بعد میرم رژیم بگیرم. اول قبول بشم، بعد میرم درس بخونم. به نظرتون درسته این نگرش؟ متوجهم که واقعا حال و حوصله ندارید بیرون برید و ورزش کنید. و خیلی خوبه که با تمام این اوصاف دارید تلاش میکنید توی خونه با فعالیت فیزیکی حال خودتون رو بهتر کنید. اگر واقعا میبینید انجام این کارها در توانتون نیست، اول به یک روانپزشک مجرب مراجعه کنید و اگر ایشون تشخیص دادن نیاز به دارودرمانی دارید، حتما درمانتون رو شروع کنید و ادامه بدید تا بهبودی کامل. مراجعه به روانپزشک و مصرف دارو، اصلا اتفاقی بد و مایهی شرمساری نیست. ما برای مراجعه به دکتر قلب، دکتر غدد، دندانپزشک و غیره اهمالکاری نمیکنیم. شرمنده نمیشیم. میپذیریم که جسممون آسیبی دیده و با کمک دارو و توصیههای متخصص میتونیم دوباره سلامتیمون رو به دست بیاریم. در مورد روانپزشک هم دقیقا همین شرایط وجود داره. ضمن اینکه فکر کنید برای فرزند شما بهتر هست که یک مادر آرام و شاد داشته باشه که خوب بهش رسیدگی میکنه یا یک مادر کمانرژی که مدام گریه میکنه و حوصلهی هیچ کاری رو نداره؟ و در نظر داشته باشید با این شرایطی که توضیح دادین، ممکن هست لطمههای به مراتب بزرگتری نسبت به محروم شدن از شیر مادر به روان فرزندتون وارد بشه. همونطور که خودتون گذشته رو به یاد میارید که چقدر اذیت شدید و شرایط خونه چه تاثیری روی روحیات شما داشته.
لطفا با همسرتون حتما در این مورد صحبت کنید. و توضیح بدید که ما گاهی در زندگی ناچاریم مسائل مهم رو اولویتبندی کنیم. تغذیه از شیر مادر مهم هست اما مهمتر از اون، سلامت روان شما و فرزندتون هست و رابطهی شما با همسرتون. در کنار توصیههای روانپزشکتون در نظر داشته باشید که قاتل افسردگی، ورزش کردن هست. ضمن اینکه سعی کنید با مطالعه و تمرین، مثبتاندیشی رو جایگزین افکار منفی کنید و با پیدا کردن نگرشی جدید به مسائل، کمتر غصه بخورید و بیشتر شاد و امیدوار زندگی کنید.
به خدای بزرگ میسپارمتون
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید