سلام . امیدوارم که خوب باشید .این مسأله بسیار با اهمیت است و حتما توصیه می کنم حضوری به روانشناس مراجعه کنید .ولی به طور کلی دو نکته را به شما یادآوری می کنم .اول اینکه هیچ وقت به خاطر بچه ها به رابطه خودتان ادامه ندهید زیرا این به نفع بچه ها نیست بلکه به ضرر بچه هاست .ببینید بچه های ما به پدر و مادر سالم و سرحال نیاز دارند نه پدر و مادری که با هم زندگی بکنند ولی فرسوده و کسل و افسرده باشند .و شما تنها زمانی می توانید یک مادر خوب باشید که رابطه عاشقانه درستی با همسرتان داشته باشید و همچنین اگر فقط به خاطر بچه ها زندگی کنید الگوی غلطی را به فرزندانتان آموزش می دهید .نکته دومی که باید بگویم اینست که خیلی وقتها زمانی که یکی از همسران با فرد سومی وارد رابطه می شود طرف دیگر احساس طرد شدگی می کند و با خود فکر می کنید مگر من چی کم داشتم که او رفت سراغ دیگری .در اینگونه موارد لازم است توجه داشته باشیم این اتفاق به دلیل بد بودن همسر یا اینکه آن فرد سوم از همسر بهتر است اتفاق نمی افتاد بلکه وقتی رابطه سومی شکل می گیرد این یک نشانه از بیمار شدن رابطه اول است . و صرف اینکه رابطه سوم شکل گرفته و یا در آستانه شکل گیری بوده معنایش این نیست که فردی که شروع به رابطه دیگری کرده همسرش را دوست ندارد بلکه گاهی این یک رفتار هیجانی است و گاهی نشانه بیماری رابطه زناشویی .پس اگر هنوز قسمتهایی از وجودتان همسرتان را دوست دارد با مراجعه به زوج درمانگر می توانید دوباره زندگیتان را بسازید .در انتها به شما توصیه می کنم کتاب ازدواج بدون شکست نوشته ویلیام گلاسر و ترجمه علی صاحبی را مطالعه کنید .
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید