سردی زندگی مشترک

سلام، ممنونم كه وقت ميذاريد

خيلى به كمک احتياج دارم

ما نزديک ٢ ساله عروسى كرديم و يه پسر ١٣ ماهه دارم.

باعشق ازدواج كرديم و قبل دنيا اومدن بچه، شوهرم خيلی هوامو داشت و محبت كلامى ميكرد. ولى بعد از بچه تمام توجهش به بچه رفت و همزمان با اون اوضاع اقتصاديش هم سخت بهم ريخت.

من با اينكه ناخواسته باردارشده بودم و هيچ فرصتى براى يک مسافرت يا يه خلوت دونفره برام نمونده و دست تنها درگير نگهدارى از يه بچه بدقلق و بهانه گير شده بودم و واقعا افسرده شده بودم و اكثر اوقات در حال گريه كردن بودم ولى باز سعى ميكردم به شوهرم محبت كنم و همه جوره هواشو داشته باشم ولى اون اصلا انگار نه انگار. كوچكترين محبتى به من نميكرد. نشستم و بدون اينكه حالت حمله داشته باشم بارها باهاش صحبت كردم و انتظاراتمو گفتم و خواستم من رو هم ببينه ولى اصلا انگار با ديوار صحبت ميكردم. منم وقتى ديدم محبتها و تلاشهاى من براى حفظ گرمى رابطه كاملاً يک طرفه ست ديگه بريدم و مثل خودش شدم و الان مدتيه ديگه بهش محبت نميكنم و اونم بجاى اينكه به خودش بياد داريم روز به روز دورتر و سردتر ميشيم. تو رابطه جنسى هم ديگه لذتى نميبرم. 

منى كه اين همه تو اين زندگى سختى كشيدم و همه جوره هواشو داشتم حقمه كه ديده بشم، ازم قدردانى بشه،بهم محبت بشه، مدتهاست منو نبوسيده! يا دست نوازشى به سرم نكشيده

ديگه هم واقعا برام سخته كه خودمو كوچيک كنم و ازش بخوام و اون توجه نكنه و باز هم يک طرفه محبت از طرف من باشه.

بايد واقعا چيكار كنم؟ چرا با اينكه دوستم داره و ميفهمم كه بهم خيانت نميكنه ولى منو خواسته هامو ناديده ميگيره؟ باز هم بايد خودمو كوچيک كنم و من تلاش كنم براى گرمى زندگيمون؟چون اون كه ازش ميخوامم انگار نه انگار. ترجيح ميدم مثل خودش سرد باشم بااينكه بعد سرد شدن من از هم دور و دورتر شديم.خيلى افسرده و مستاصل شدم.خسته شدم ازين زندگى. ببخشيد خيلى طولانى شد.ميشه راهنماييم كنيد.فرصت رفتن به مشاوره رو به هيچ وجه ندارم. انشالله خير دنيا و آخرت ببينيد.💐