سلام . ببینید همه ما انسانها در شرایطهای مختلفی بزرگ می شویم و هرکدام در دوران کودکی آسیبهایی را می بینیم . ولی تنها راه اینکه بتوانیم خوشبخت بشویم این است که در بزرگسالی خودمان به داد خودمان برسیم. در دوران کودکی اگر هر اتفاق بدی برای ما می افتاد یا هر تصمیمی که والدینمان می گرفتند ما کاری نمی توانستیم بکنیم ولی در بزرگسالی ما خودمان زندگیمان را باید بسازیم. هیچکس در بزرگسالی نمی تواند ما را مجبور به انجام دادن کاری بکند . اولین کاری که لازم است انجام دهیم این است که شروع کنیم خودمان را شناختن . مثلا اگر من از کودکی تا حالا محبت کمی از خانواده ام دیده ام خب متوجه می شوم که نیاز به محبت الان در وجود من زیاد است پس باید مراقب باشم برای برآورده ساختن این نیاز به هر آدمی اعتماد نکنم . و قبل از اینکه به کسی عشق بورزم اول او را درست بشناسم . مسأله دیگه اینکه ارزش خودتان را درک کنید . توانمندیها و استعداد های خودتان را پیدا کنید . در بزرگسالی باید خودمان تمام آن کارهایی که پدر و مادرمان در بچگی برایمان انجام ندادند را خودمان انجام دهیم . از خودمان تعریف کنیم به خودمان امید و انگیزه بدهیم و هرگز خودمان را سرزنش نکنیم . در مورد اعتماد به نفس نگران نباشید همه آدم ها اعتماد به نفس ندارند حتی آنهایی که ظاهراً به نظر میاد اعتماد به نفس دارند . شما همین اندازه که در این سن به دنبال این بودید که کمک حرفه ای بگیرید نشان می دهد که فرد باهوشی هستید . توجه داشته باشید لحظات عمر محدود است و ما قرار نیست تا ابد زنده باشیم پس مهمترین چیز در زندگی اینست که از لحظه به لحظه عمرمان لذت ببریم . توصیه می کنم کتاب اراده به خرد ورزی نوشته دکتر علی صاحبی را تهیه کنید و مطالعه نمایید .
سلام دختر گلم، اکیدا بهت توصیه میکنم تمرکزت رو درس باشه و یه رشته دانشگاهی انتخاب کن که بازار کار داشته باشه تا بتونی مستقل بشی. بنظرم اگر تربیت معلمی بیاری خیلی خوبه چون از همون اول حقوق میگیری و دیگه نیاز مالی به خانواده نداری، بعد از استقلال مالی کم کم میتونی کاملا مستقل بشی. و اینکه خیلی ذهنتو درگیر این قضایا که از خانواده محبت نمیبینم نکن بجای اینکه دنبال محبت از خانواده ایی باشی که هیچوقت قرار نیست به میل تو و نگران تو باشن به فکر ساختن زندگی خودت باش. بازم تاکید میکنم تمرکزت رو درس باشه تا بتونی به واسطه درس به استقلال مالی برسی، از همون اول هم دنبال رشته ایی برو که بازار کار خوبی داشته باشه چون اگه رشته ایی بخونی که نتونی باهاش کار کنی همچنان به خانواده وابسته میمونی و مجبوری تمام این سختیایی که الان تحمل میکنی رو بعدا هم تحمل کنی. تاکید دومم اینه که تا زمانی که استقلال مالی پیدا نکردی به هیچ عنوان با هیچ پسری وارد رابطه نشی،