سلام .امیدوارم که خوب باشید .توجه داشته باشید ادامه دادن زندگی به خاطر بچه بزرگترین خیانت در حق بچه است .بچه های ما از روابط ما الگوهای زندگیشان را یاد می گیرند وقتی مادر می نشیند تا شوهرش هر بلایی که خواست سرش بیاورد در واقع در حال یاد دادن همین الگو به فرزندش هست .ضمن اینکه بچه ها پدر و مادر سالم و سر حال می خواهند نه والدین کسل و افسرده .پس اگر رابطه عاشقانه ای با همسرمان نداریم و نمی توانیم بسازیم جدا شدن هم به نفع ماست هم به نفع همسرمان و هم به نفع فرزندمان . هیچکس نمی تواند از بیرون به شما بگوید جدا شوید یا زندگی کنید این فقط انتخاب شماست و هر کس هر چه می گوید احساس خودش هست و ربطی به شما ندارد .پس به تجربه خودتان مراجعه کنید .تجربه ما بهترین راهنما برای ماست گاهی ذهن ما، ما را گول می زند و مثلا می گوید اگر فلان کار را بکنی همه چیز درست می شود در صورتیکه ما باید بدانیم هیچ معجزه ای در کار نیست هر چیزی که در طول زمان تجربه کرده ایم بعد از این نیز همان را تجربه خواهیم کرد .
عزیزم اصلا شرایط خوبی نداری. اینکه بگم دلم سوخت و ناراحت شدم و.... دردی از دردات دوا نمیشه. اما همسر شما معنی زندگی مشترک رو نمیدونه و به زن به چشم کلفت نگاه میکنه. مشاور کاملا درست گفت خودت همسرت و روحیاتش رو بهتر میشناسی اگه میبینی تغییر نمیکنه اصلا باهاش زندگی نکن. سالهای آتی چیزی ازت نمیمونه. زندکی مشترک همراهی تو سختی و خوشی همسر شما متاسفانه هیچ شعوری نداره بنداز کنار مامان و باباش تا بفهمه نتیجه تربیت بد پدر مادرش و رفتار زشت خودش چیه
همیشه اولین انتخاب بهترین انتخاب نیست. شما فرصت های زیادی داری