زورگویی همسر و احساس افسردگی

سلام. شوهرم نمیذاشت هیچ جا برم. یعنی خونه نباشه حتی حق ندارم برم دم درو جارو کنم. قبل ازدواج بهم قول داده بود اجازه میده درس بخونم اما سه ساله به بهونه های مختلف نذاشته. میگه امسال هم پول نداریم بخونی. از هفت هشت سالگی شناگر حرفه ای بودم. بعد ازدواج نمیذاره برم ورزش یا حتی پیست. دارم چاق میشم. خواهرم خونشون خیلی نزدیکه نمیذاره برم پیشش. دامادمون خیلی از من خوشش اومد میگفت نسبت به خواهرهام خیلی منطقی و دختر خوبی هستی(در اینکه به چشم برادری هست یک درصد شک ندارم) خیلی مهربونه به همه کمک میکنه حتی شوهرم خیلی دوستش داره. بهم گفت تو با این سن کمی که داری از دست میری سعی کن همش چشم نگی که توقعش نره بالا و آزادی بهت بده. (ارشد روانشناسی داره) منم یه مدت عمل کردم دید شوهرم تغییر نمیکنه. 

یه روز یکی از خواهرهام گفت فردا شب همتون خونه من میخوام پیتزا درست کنم بهم گفت تو هم میتونی بیای. گفتم آره عزیزم میام. رفتم به شوهرم گفتم گفت نه نمیریم هرچی التماسش کردم نه. قبول نکرد که نکرد. روز بعد بهم گفت بیا بریم خونه مادرم، گفتم عزیزم بیا بریم خواهرم تدارک دیده برامون بریم زشته گفت نه اصلا. منم گفتم اینجوریه منم نمیرم خونه مادرت.
نشسته بودم بعدازظهر بود یهو شوهرم گفت بدو بپوش بریم پایین زمین لرزه اومد. منم سریع پوشیدم رفتم. تو راه خیلی خوشحال بودم گفتم داره سورپرایزم میکنه بریم خونه آبجیم. یهو دیدم بردم خونه مادرشوهرم. خیلی ناراحت بودم.
اونقدر ناراحت که یادم رفت به خواهرم بگم نمیام. سرشام بودیم که خواهرم زنگ زد چندبار جواب ندادم. خواهر بزرگم (همون که شوهرش باهام خوبه) زنگ زد برداشتم رفتم توی دستشویی یهو گریم گرفت زدم زیر گریه. کاش بعض نمیکردم.

این گذشت روز بعدش خواهربزرگم گفت به شوهرم گفتم با بابا صحبت کنه. همه چیو گفته بابامم گفته منم جدی برخورد میکنم(به شرطی که) من خودم از بابام بخوام بیاد کمکم کنه چون نمیتونه بیخود دخالت کنه. منم سریع یه گروه تلگرام تشکیل دادم تمام اعضای خانوادمو گذاشتم توش گفتم من هیچ مشکلی ندارم شوهرم خیلی خوبه خیلی زندگیم خوبه
دامادمون ناراحت شد لفت داد. الان یک ساله میگذره از اون قضیه باهام یکم سرد شده مثل قبل نیست.
گفت این همه باهم حرف زدیم خواستم کمکت کنم آبرومو پیش بابات بردی. البته به خودم نگفت. الان روز به روز حالم بدتر میشه. مردم تو خونه فقط هفته ای یکبار میبرتم خونه پدرم و پدرش. از ساعت ۸ تا خود شب سرکاره منم تنهام.
خیلی این روزها حالم بده خیلی کمکم کنید. من همش به شوهرم میگم چشم. هرچی میگه گوش میکنم. یه بار بهش گفتم ببخش تازگیها یکم ناراحتم عزیزم درکم کن سرکاری تنهام باید عادت کنم بیشتر عصبانی شد گفت من مثل سگ جون میکنم که تو بیای بگی افسرده ای!! گفتم ببخشید ببخشید.

از اون روز اونقدر همه چیو ریختم تو خودم حتی خواهرم خواست بیاد خونمون اونقدر بهونه آوردم کنسلش کردم. فقط دوست دارم تنها باشم. با این حال خیلی با شوهرم مهربونم اصلا بهش غر نمیزنم. میگه امروز چیکارها کردی واسه اینکه ناراحت نشه میگم رقصیدم ورزش کردم ماسک زدم و..😢😢

چون خودش میدونه خیلی عاشق اینم به خودم برسم ماسک بذارم ورزش کنم خوشگل باشم. ولی حتی دیگه حوصله اینارو هم ندارم😔😔