خیانت همسر و بی اعتمادی نسبت به او

۵ سال پیش زمانی که نه ماهه باردار بودم متوجه مکالمه تلفنی و پیامهای عاشقانه شوهرم با دختری شدم با شوهرم مطرح کردم گفت دوست دختر دوستش بوده خواستند امتحانش کنند به خاطر همین شوهر من که پزشک بوده و جذابیتی برای دختره داشته برای امتحان کردن دختر باهاش دوست میشه که به گفته شوهرم یکبار با خود دوستش اون دختر رو میبینه و هیچ وقت تنهایی باهاش بیرون نرفته تنها ارتباط تلفنی داشتند زمانی که من متوجه شدم شوهرم سریع ارتباطشون رو قطع کرد با اینکه پیامهای عاشقانه ای مثل صبح بخیر عزیزم و... اونم توی اون وضعیت که ۹ ماهه باردار بودم و بیشتر از هر زمان دیگه ای از لحاظ روحی بهش نیاز داشتم دیده بودم هیچ وقت توی این ۵ سال قبول نکرد خیانت کرده آخه اگر این ارتباط به خاطر سنجیدن دختر بوده چرا ۳ ماه طول کشیده؟ کلی چرا توی ذهنم هست که با پرسیدنش فقط سکوت میکنه الان زندگی خوبی داریم همه حسرت زندگیمونو میخورن اما با تمام وجودم این ۵ سال تلاش کردم. الان شوهرمو دوست دارم ولی دیگه اون دختر شادی که قبلا بودم و اون احساس قشنگی که به زندگیم و شوهرم داشتم دیگه برنگشت نمیدونم باید چیکار کنم چطوری هضمش کنم اونقدر این حرفها روی دلم سنگینی کرده که هر چی بنویسم بازم کمه آخه به هیچ کس نگفتم فقط اوایل با شوهرم درد و دل میکردم دیدم توی این موضوع منطقی نیست انتظار داره طوری برخورد کنم مثل اینکه اتفاقی نیفتاده هر سوالی هم که در مورد دختره پرسیدم جواب نمیداد فقط سکوت میکرد منم دیدم اوضاع بدتر میشه دیگه حتی با شوهرم هم در موردش حرف نزدم فکر کردم زمان همه چیزو حل میکنه اما ۵ سال گذشته و شاید تونسته باشم ظاهر زندگیم رو جمع کنم اما از درون دیگه هیچ وقت اون شادی و اعتماد برنگشت