رفتارهای دختر دو ساله

با عرض سلام خدمت شما مادر عزیز

برای موضوع رشد زبان و صحبت کردن، حتما به گفتار درمانگر مراجعه نمایید تا مسئله را بررسی کند و در صورت نیاز اقدام به مداخله نمایند.

گاهی اتفاق می افتد که کودکان به دلیل عدم توانایی در کامل صحبت کردن و رساندن منظور خود، عصبانی شده و رفتارهای پرخاشگرانه نشان میدهند. یکی از راههای نشان دادن مخالفت خود با دیگران در کودکان، لجبازی کردن است. کودکان برای نشان دادن توانایی و استقلال خود بر روی کارها یا خواسته هایشان پافشاری کرده و با روشهای مختلف خواستار رسیدن به ان هستند.

اینکه اعتقاد دارید دختر شما با یک سری ویژگی های خاص، بار آمده، باید عرض کنم خدمت شما که رفتارهای کودکان در خلا شکل نمی گیرد. رفتار کودکان نتیجه تعامل ویژگی های خلقی و شخصیتی خودشان، شیوه های برخورد و واکنش محیط اطراف ( هم چگونگی محیط فیزیکی و هم رفتار والدین و اطرافیان) است. بنابراین برای فهم و درک دلایل رفتار باید هر دو اینها بررسی شود تا متوجه شویم رفتارهای دختر شما در واکنش به چیست.

در مورد ارتباط کودک شما با سایرین، مربوط به مبحثی به نام دلبستگی کودکان است.

دلبستگی پیوند عاطفی نسبتاً پایداری است که بین کودک و یک یا تعداد بیشتری از افرادی که در تعامل دائم با آنها می باشد ایجاد می شود. به عبارت دیگر تمایل کودک به برقراری نوعی رابطه نزدیک با افرادی معین و احساس امنیت بیشتر در حضور این افراد دلبستگی نامیده می شود.

در ایجاد و کیفیت این پیوند عاطفی دو مفهوم" قابل دسترس بودن" و" پاسخ دهنده بودن" تصویر مادرانه نقش یگانه و مختصر به فرد ایفا میکند. زندگی نوزاد انسان حول محور یک شخص خاص که قابل دسترس است و به طور منظم به نیازهای مراقبتی او پاسخ میدهد، که دلبستگی نامیده می شود. همواره دلبستگی را می توان حالت هیجانی بین دو شخص تعریف نمود. این نشانه اصلی رفتار دلبستگی است که کودک به دنبال مراقب خود و یا کسی که ارتباط نزدیکی با آن دارد بوده و از عدم حضور وی نگران می شود.

این پیوند با گرایش فرد به نزدیکی به نگاره ی دلبستگی (مادر) مشخص می شود. از مشخصه های این رابطه جوارجویی است که در کودکی تحت تاثیر جدایی از نگاره دلبستگی و در بزرگسالی بر اثر تهدید، بیماری و یا خستگی فعال می شود."احساس ایمنی " و " رفتار اکتشافی" ره آورد دلبستگی، جستجوی نگاره ی دلبستگی یا تمسک به آن و اکتشاف ، رابطه ای متقابل وجود دارد. ویژگی هایی همچون  پاسخگویی و دسترس پذیری مادر، پایگاهی امن  برای کودک فراهم می آورد که در سایه آن کودک می تواند به سازمان دهی تجارب خود پرداخته و شیوه های مقابله با درماندگی ها را فرا بگیرد. بر این اساس، کیفیت دسترس پذیری نگاره ی دلبستی(مادر) یکی از منابع اصلی تنوع راهبردهای تنظیم عواطف محسوب می شود که در طول عمر امتداد دارد.

به نظر می رسد که دلبستگی دوران کودکی به سه صورت روابط بعدی را در زندگی تحت تاثیر قرار می دهد: اول اینکه امنیت دوران کودکی به طور اساسی با منابع دلبستگی که از کودک مراقبت میکنند، مرتبط است و رابطه احساس امنیت یا منابع دلبستگی در سراسر زندگی ادامه می یابد. دوم اینکه ماهیت خاص تجربه دلبستگی کودک به طور، اطمینان یا اضطراب ، اعتماد یا دوگانگی عاطفی در رابطه با نزدیک شدن به منابع دلبستگی در دوران بعدی زندگی را تحت تاثیر قرار می دهد. سوم اینکه همزمان با ارضای نیازهای دلبستگی ، مشخصه های ارتباطی مانند قدرت کنترل، قابل پیش بینی بودن و نظم و بی نظمی آموخته می شوند و سپس به انواع دیگر تعمیم می یابند.

دلبستگی توأم با ایمنی، استفاده همراه با اطمینان خاطر کودک از مادر به عنوان نقطه اتکایی جهت کشف دنیاست. اضطراب و عصبانیت هم معرف دلبستگی اضطرابی است.

بچه هایی که دلبستگی ایمن دارند در هنگام دوری از مادر، اعتراض یا گریه میکنند ولی وقتی مادر بازگشت، لذت می برند و دوست دارند آنها رابغل کنند. این بچه ها زود آرام می شوند

اطفال دارای وابستگی مضطربانه - اجتنابی، توجهی به بازگشت مجدد مادرشان نمی کنند و ممکن است از برقراری تماس مجدد، فعالانه پرهیز کنند

اطفال دارای دلبستگی مضطربانه - مقاوم ( مضطربانه - دوسوگرا) به شدت مضطرب می شوند. مادرشان را می چسبند. این بچه ها هنگام جدایی از مادرشان به شدت مضطرب و هیجان زده می شوند و اغلب به شدت گریه می کنند. در هنگام بازگشت مادرشان نیز مقاومتی توأم با عصبانیت نشان می دهند

اطفال در گروه چهارم یا دلبستگی مضطربانه- بی نظم سردرگم رفتارهای متفاوتی بروز می دهند. گاهی ابتدا به مادرشان نزدیک می شوند و سپس از تماس با او اجتناب می کنند، یا بعد از آن که آرام شدند ناگهان گریه میکنند. آن ها گاهی در آن واحد رفتارهای ضد و نقیضی انجام می دهند، مثلاً در حالی که به مادرشان نگاه  نمی کنند به او نزدیک می شوند. برخی از آنها حتی از مادرشان می ترسند آنها آشفته، دلواپس و گاهی افسرده به نظر می رسند.

بررسی و ارزیابی کودک شما از لحاظ جسمانی- حرکتی، ویژگی های هیجانی، نوع  سبک دلبستگی شکل گرفته در او و بررسی ارتباط بین فردی شما و کودکتان ضروری است. در اسرع وقت به روانشناس کودک مراجعه نمایید.

با آرزوی سلامتی و موفقیت