دلیل دعواهامون مشخص نیست

سلام دوست عزیزم

نوشتید که حساس و لجباز هستید. خیلی زود عصبی میشید، جوش میارید و نمی‌تونید بیخیال شید. گاهی دعوای شما و همسرتون از درگیری لفظی به درگیری فیزیکی هم می‌رسه. وقتی هم قهر می‌کنید، همسرتون برای آشتی پیشقدم نمیشن. خسته شدید و دیگه نمی‌دونید چی کار کنید.

میخوام خوب فکر کنید و ببینید برای حل این مسائل، تا به حال چه کار کردین؟

درباره‌ی اینکه در چه موقعیت‌هایی با همسرتون دعواتون میشه چیزی نگفتید. اما به طور کلی می‌تونم بگم شما لازم هست روی دو مورد کار کنید. یکی اینکه مهارت‌ کنترل خشم رو یاد بگیرید. دیگه اینکه به جای قهر کردن که از نظر اجتماعی، رفتار ناپخته‌ای هست، ارتباط موثر رو تمرین کنید. در هر دو زمینه هم کارگاه‌های آموزشی وجود دارن که می‌تونید همراه با همسرتون شرکت کنید، هم می‌تونید با سرچ در اینترنت، کتاب‌ها و مقاله‌هایی در این زمینه مطالعه کنید. در ادامه نکاتی رو ذکر می‌کنم که می‌تونه به بهبود کیفیت رابطه‌ی شما با همسرتون کمک کنه:

موقعیت‌هایی رو پیدا کنید که منجر به عصبانیت شما میشن. یک هفته بررسی کنید و یک لیست بنویسید به این شکل:

موقعیت: همسرم موقعی که داشتم باهاش صحبت می‌کردم، با موبایل‌ش بازی می‌کرد.

فکری که از ذهن‌تون می‌گذشت در اون لحظه: من رو دوست نداره. هیچ‌وقت بهم توجه نداره.

احساس: احساس تنهایی، غم، خشم.

احساس بدنی: صورتم داغ شده بود. مشت‌م رو گره کرده بودم. قلب‌م تند می‌زد.

رفتار: موبایل رو از دستش قاپیدم پرت کردم گوشه‌ی اتاق. یقه‌ی لباسش رو گرفتم. بهش فحش دادم/

این لیست کمک‌تون می‌کنه آگاهی پیدا کنید نسبت به افکارتون. چون افکار ما روی احساسات‌مون تاثیر میذارن و ما طبق احساسات‌مون با دیگران رفتار می‌کنیم. گاهی اوقات، ما افکار نادرست و خطاهایی شناختی داریم که در ما احساس بدی ایجاد می‌کنند و بعد ما تحت تاثیر اون احساس بد، با عزیزان‌مون بدرفتاری می‌کنیم. تلاش کنید این خطاهای شناختی رو در خودتون پیدا و اونها رو اصلاح کنید مثلا اینکه: همسرم هیچ‌وقت نباید بی‌حوصله باشه! هر مشکلی پیش میاد، تقصیر همسرمه. من هیچ‌وقت نباید ناراحت بشم و غیره... زمانی که بتونیم افکار منفی و نادرست رو کنار بگذاریم، احساسات مثبت‌تری رو تجربه خواهیم کرد و رفتار ملایم‌تری با دیگران خواهیم داشت.
 

نکته‌ی دیگه اینکه از همین امروز با همدیگه قرار بذارین که تحت هر شرایطی به همدیگه احترام بذارید. عصبانی بودن هم دیگه براتون مجوز توهین کردن نخواهد بود. اگر در موقعیتی دیدید که دارید خیلی عصبانی میشید و ممکنه کار باز به درگیری لفظی و فیزیکی برسه، به همدیگه بگید که عصبانی هستید، اون موقعیت رو ترک کنید، از تکنیک‌های کنترل خشم بهره بگیرید و ادامه‌ی صحبت‌تون رو موکول کنید به زمانی که هیچکدوم‌تون عصبانی نیستید و شرایط برای صحبت دوستانه و محترمانه فراهم هست. و میخوام بهتون یادآوری کنم که در ازدواج، قرار هست ما جوری رفتار کنیم که زندگی خودمون و همسرمون زیباتر بشه. همیشه از خودتون بپرسید این حرفی که من میخوام بزنم، این رفتاری که میخوام انجام بدم، زندگی ما رو قشنگ‌تر می‌کنه؟ مشکل ما رو حل می‌کنه؟ یا باز قراره اوضاع رو بدتر کنه؟ کمی گذشت داشته باشید. بعضی مسائل انقدر اهمیت ندارن که بخواهیم به خاطرشون خاطر خودمون و طرف مقابل‌مون رو مکدر کنیم. اگر همسرمون مثلا خریدی کرده که از نظر ما خوب نیست، می‌تونیم به جای اینکه به شخصیتش توهین کنیم و بهش برچسب بزنیم، نظر و درخواست خودمون رو در رابطه با رفتارش، محترمانه باهاش در میون بذاریم. مثلا به جای اینکه بگیم "باز که رفتی آشغالای مغازه‌ی فلانی رو جمع کردی آوردی. مگه بهت نگفته بودم از اون مغازه خرید نکن؟ چند بار باید یه چیز رو بگم تا بفهمی؟ هر بار میری پول زبون رو میدی، مغازه‌دار هم تو رو شناخته هرچی جنس به‌ درد نخور روی دستش مونده میده به تو. هیچ کاری رو درست انجام نمیدی"، بگیم "ممنون که رفتی میوه خریدی. فراموش کردم بهت یادآوری کنم از فلان مغازه خرید نکنیم. چون به نظرم نه قیمت‌هاش مناسبه نه کیفیتش. دفعه‌ی بعد از یه مغازه‌ی دیگه می‌خری لطفا؟" (بدون اخم. بدون عصبانیت). این فقط یک مثال ساده بود و شما می‌تونید با توجه به موقعیت‌های زندگی خودتون ازش استفاده کنید. 

روزگار بر شما خوش