سلام دوست عزیزم
یک بچهی سالم، لزوما قرار نیست همیشه حرف ما رو گوش بده و هرچی میگیم، بلافاصله سریع بگه چشم و انجام بده. شاید اون زمان ما خیلی لذت ببریم از اینکه بچهی مودب و حرفگوشکنی داریم ولی در بلندمدت این موضوع میتونه ما رو دچار مشکل بکنه از این نظر که هم خودمون انتظار داریم مدام ازمون اطاعت بشه و اگر بعدها مخالفتی از فرزندمون بشنویم، ناراحت میشیم و فکر میکنیم بهمون بیاحترامی شده. هم فرزندمون اینطور یاد میگیره که دائم باید از بزرگتر اطاعت بکنه و اگر مخالفت کنه و نظر دیگری داشته باشه، دیگهی بچهی خوبی نیست. ضمن اینکه کنجکاوی کردن و به قول شما بچگی کردن، در صورتی که خطرناک نباشه نشونهی این هست که فرزند شما داره رشد میکنه و دنیا رو کشف میکنه. این مسالهای نیست که ما به خاطرش ناراحت بشیم، فکر کنیم در آموزش فرزندمون کوتاهی کردیم یا بخواهیم به خاطرش با فرزندمون قهر کنیم. بچهها بیشتر از اینکه از گفتار و نصایح ما چیزی یاد بگیرن، از مشاهدهی رفتار ما یاد میگیرن. وقتی مدام از فرزندمون عیبجویی کنیم و به خاطر رسیدن به خواستهمون باهاش قهر کنیم، طبیعتا فرزندمون همین رو از ما یاد میگیره و بعدها نه تنها در ارتباطش با ما بلکه در ارتباط با دیگران هم دچار مشکل میشه چون توقع داره ازش اطاعت بشه. در غیر این صورت قهر میکنه. چون یاد نگرفته مسالهش رو منطقی با دیگران در میون بذاره چرا که مهارت حل مساله رو یاد نگرفته.
در مورد همسر بزرگوارتون، اگر درست متوجه شده باشم ایشون دوست دارن ساعاتی رو که در منزل هستن، بیشتر با فرزندتون در تعامل باشن ولی شاید راهش رو بلد نیستن. این خیلی خوب هست که شما سعی میکنید تربیتتون یکدست باشه و بچه رو تنها به خودتون وابسته نگه نمیدارید و به سمت پدرش هم میفرستید. میتونید چند تا بازی رو که فرزندتون دوست داره با همسرتون در میون بگذارید تا پدر و دختر بتونن با همدیگه به این شکل وقت بگذرونن. در کنارش میتونید در مورد فرزندپروری بیشتر مطالعه کنید و مطالبی رو که میخونید با همسرتون در میون بگذارید. وقتی ایشون ببینن که شما انحصارطلبانه رفتار نمیکنید و ایشون رو در تعامل با فرزندتون شریک میکنید، ناراحتیشون از بین میره.
با آرزوی شادی روزافزون برای شما
ممنون از پاسختون.خانم دکتر من خیلی مطالعه میکنم در این باره و از این نگران هستم که اگه بچه زیادی حرف گوش کنه در آینده به مشکل میخوره اتفاقا با همسرم هم درباره تربیت بچه حرف میزنیم بیشتر وقتها موافق هم هست ولی عمل نمیکنه. دخترم هم وقتی باباش خونه ست همش باهم بازی میکنن ولی باز شوهرم راضی نیست! مثلا در این وقت که همش با باباش بازی میکنه اگه به من بگه دوستت دارم و به باباش نگه .شوهرم ناراحت میشه میگه دیگه کاری باهات ندارم. بعدش میگه تقصیر توست !
سلام. ببینید عزیزم تربیت فرزند، فقط تحت نظر مادر یا فقط تحت نظر پدر نیست. و اگر هم مسالهای در خانواده پیش میاد، پیدا کردن مقصر مسلما کمکی به حلش نخواهد کرد. ضمن اینکه خدمتتون عرض کردم بچهها بیشتر از اینکه از گفتار ما یاد بگیرن، از رفتار ما الگو میپذیرن و حسادت، قهر، دنبال مقصر گشتن و رفتار غیر منطقی مواردی نیستن که دلمون بخواد سرمشق فرزندمون قرار بگیره. در یک فضای مناسب، در کمال احترام و آرامش با همسرتون در این مورد صحبت کنید. به این شکل مطرح نکنید که مثلا: "تو حسود هستی. مثل بچهها قهر میکنی. مگه خونهی ما دادگاهه که دنبال مقصر میگردی؟"... موقعیت رو توضیح بدین و بعد احساس و درخواست خودتون رو روشن و واضح مطرح کنید. مثلا "من ناراحت شدم از اینکه وقتی بچه وسط بازیتون بهم گفت دوستم داره، بهش گفتی دیگه باهات کاری ندارم!". و در ادامه، میتونید با همسرتون صمیمانه گفتگو کنید شاید متوجه بشید علت حسادت ایشون چی هست. اگر در مورد قهر کردن که رفتار ناپختهای هست، قبلا با ایشون صحبت نکردین، این کار رو انجام بدید. میتونید توضیح بدید که وقتی کسی قهر میکنه، دیگران نمیتونن بفهمن از چه چیزی ناراحت شده. شاید ناراحتی کسی که قهر میکنه، غیر منطقی بوده باشه. شاید به علت سوء تعبیر از رفتار دیگران یا سوء تفاهم بوده باشه. شاید هم دلیل منطقی برای ناراحت شدن داشته باشه. ولی با قهر کردن، هیچ مشکل و سوء تفاهمی حل نمیشه و فقط بعدا مجددا تکرار میشه و این تکرار، تاثیر مثبتی روی روابط با سایرین نخواهد داشت. پس بهتره به جای قهر، اگر از چیزی ناراحت میشی، به من توضیح بدی تا بتونم درکت کنم و با همدیگه حلش کنیم. اگر قبلا در این خصوص صحبت کردین، میتونید یک بار دوستانه یادآوری کنید و بعد اگر همسرتون مجددا قهر کرد، هیچ عکسالعمل ویژهای نشون ندید انگار که اتفاقی نیفتاده. مثلا اگر قبلا شما هم قیافه میگرفتید، عصبانی میشدید، عذرخواهی می کردین یا هر کار دیگه، الان هیچکدوم اون رفتارها رو انجام ندید و قهر رو نادیده بگیرید. به این شکل، بعد از مدتی احتمال داره که همسرتون به توصیهتون عمل بکنن و به جای قهر کردن، با شما صحبت کنند. در ضمن تمام این موارد، میتونید روی روابط صمیمانه با همسرتون بیشتر کار کنید. اگر ایشون از شما بیشتر بشنون که دوستشون دارید، احتمال داره که حساسیتشون روی این مساله و رفتار فرزندتون کمتر بشه. بهترینها رو براتون آرزو میکنم.