بی توجهی نامزد در دوران نامزدی

باور کن منم حس میکنم آویزونشم یه وقتهایی اینقدر بهم کم توجهه انگار من رفتم خواستگاریش در حالی که پوستش کنده شد تا من جواب مثبت دادم یعنی هر دو سه روز یک بار خونمون بودن میگفتن چی شد تو رو خدا فقط قولشو به ما بدین و فلان... ولی الان همش کار تا هم میگم میگه بخاطر تو کار میکنم بهش میگم منم نیاز به توجه دارم میرم آخی عزیزم چشم یه مدت کوتاه رعایت میکنه و بعد هیچی... یه وقتهایی اینقدر دلم براش تنگ میشه که نمیخوام یه لحظه ازم دور بشه... طاقت کم محلیشو ندارم از طرفی هم نمیتونم بهش کم محلی کنم چون دلم به شدت تنگ میشه و کلا به هم میریزم... امشب بعد از یک ماه رفتیم بیرون بعد از دو ساعت منو رسوند خونه در حالی که قبلاً پنج ، شش ساعت بیرون بودیم پیاده‌روی و بازارگردی خلاصه کلی بهم خوش میگذشت یهو همه اینا قطع شد... منو اینجوری عادت داده یهو یادش اومد کار داره

عزیزم اشاره کردی از اول اینجوری نبود تا حالا فکرکردی دلیل این تغییر چیه؟ نظر نامزدتون در مورد رفتن پیش روانشناس منطقی نیست با این حال شما خودت تنها هم میتونی به جلسات بری و به خودت کمک کنی تا این حساسیتو کم کنی و در مورد نظر همکارم نسبت به شما نمیتونم نظری بدم چون نیازمند این هستش که جلسات حضوری باشه. قطعا هیجاناتی که اول رابطه هستش بعد از یه مدت فروکش میکنه ولی نه به این معنی که شما طرف مقابل رو از دست میدید این حالت کاملا طبیعی هستش و شما با استرس اینکه نکنه یه روزی نامزدمو از دست بدم الان هم که کنارتون هست نمیتونید از باهم بودنتون لذت ببرید مجدد توصیه میکنم حضوری پیش روانشناس برید و ریشه این استرس و افکار رو پیدا کنید و برای میزان باهم بودنتون، ساعات کاری و تفریحات تک نفری با نامزدتون مرز و ساعت مشخص کنید تا بتونید بیشتر از لحظات باهم بودم لذت ببرید

ممنونم از وقتی که گذاشتین خانم دکتر... نامزدم همیشه ازم تعریف میکنه فقط میگه به شدت منطقی هستی و احساسی نیستی... نامزدم اوایل خیلی ابراز علاقه لفظی میکرد خب منم توی خانواده مذهبی بزرگ شدم اوایل فقط لبخند میزدم چند ماهی هست منم مثل خودش حرفهای عاشقونه میزنم البته کمتر از نامزدم نامزدم میگه من میترسم از ابراز علاقه بهت فکر میکنم ناراحت میشی .. نامزدم فقط از زیادی منطقی بودن و به قول خودش پایه نبودن من همیشه گله داره نمیدونم یعنی همین باعث شده؟! راستش فعلاً موقعیت عقدو نداریم و اگر عقد کنیم عقدمون طولانی میشه که خانواده من بشدت با عقد طولانی مخالفند... الان دو ساله بدون محرمیت نامزدیم... تازه نزدیک سه سال از آشناییمون میگذره.. من که دخترم دلم میخواد دستشو بگیرم و بغلش کنم نامزدمم همینو میگه ولی راحت نمیگه به سختی میگه نمیدونم میخواد مراعات منو بکنه یا واقعا ازم نا امید شده... حتماً پیش مشاور هم میرم

سلام و تشكر از پاسخ شما؛ خانم دكتر من هروقت از جدایی باهاش حرف ميزنم به كل بهم ميريزه و اينو ميدونم كه دليل كم محلی هاش اين نيست؛ اما خيلی فكرم درگيرِ كارهاشه؛ مثلاً ديشب تولدم بود، يه كيک گرفته بود اومده بود خونه مون كه مثلاً سورپرايزم كنه، انتظار می كشيدم كه بعد ٣ ماه كادوش ديگه طلا باشه اما باز هم عطر و لوازم آرايشی خريده بود؛ با اين كه خيلی در اين مورد مستقيم و غير مستقيم راهنماييش كرده بودم، و اعضای خانوادش هم هيچكدوم نيومده بودند؛ فقط مادر و پدرش تماس تلفنی گرفتند؛ عيد هم با يه عطر از سرش وا كرد؛ نميگم بايد حتماً طلا بخره ولی ايشون كسی بود كه قبل نامزدی خيلی كادوهای گرون و بی بهونه واسم ميخريد اما حالا تو مناسبتها هم صرفاً واسه رفع تكليف يه كادو ميخره! نميدونم درست يا غلط ولی ديشب يه جورايی بهش گفتم كه نبايد بازم عطر ميخريد!البته به اين بهونه كه عطر جدايی مياره و...! دلم از دست كارهاش ميگيره؛ خانوادش هم كه نامزدم واسشون ميميره اصلاً واسه خوشحالی من هيچ كاری نمی كنند؛ من خيلی خودم رو به اونا سر ميدونم ولی هميشه خاكی و خودمونی برخورد كردم، حالا ميبينم اونا دارن خودشونو ميگيرند؛ چه كنم؟! به نامزدم بگم كه من منتظر بودم عيد با عيدی بيان خونه مون و يا تو همه مناسبت هايی كه اين مدت بود يا همين تولدم؟!!! من خيلی حساسم و مدام به اين كارهاشون فكر مي كنم و دلم ميگيره؛

سلام عزیزم اینو بدون که اوایل رابطه دو طرف سعی میکنن واسه هم کارهای جالب و هیجان انگیز انجام بدن و همدیگه رو سوپرایز کنن ولی این هیجانات به مرور فروکش میکنه و یه روند طبیعیه. وقتی وارد رابطه جدی و ازدواج میشید مسئولیت ها و هزینه های زندگی خیلی بیشتر از قبل میشه و باید متناسب با جیب و درآمد از طرف مقابل انتظار داشته باشید. شما میتونید جراتمند عمل کنید و کاملا قاطعانه خواسته ها و نیازهاتون رو عنوان کنید و از نامزدتون هم بخواهید که خواسته ها و نیازهاشونو به شما بگن.شما میتونی از احساساتت رو بگی از انتظاراتی که داری ولی بدون که طرف مقابلت تغییری نمیکنه به این امید نباش که مثلا این عادتشو تغییر میدم و از این قبیل حرف ها اگر ایشون رو با همین ویژگیهایی که دارند پسندیدی حرفی نیست ولی اگر به دنبال تغییر درشون هستی یا نمیتونی این برخورد ها رو تحول کنی یا توقعاتت بیشتر هستش و ایشون در توانشون نیست بهتره درموردش باهم صحبت کنید و خودتون هم در مورد انتخابتون تامل بیشتری کنید. حتما مشاوره پیش از ازدواج رو انجام بدید تا بتونید بهترین تصمیم رو بگیرید. موفق باشید عزیزم