سلام
ناراحتی شما برای کودکتان و اینکه بنا به شرایط موجود مجبور شدید او را در این سن به مهدکودک بفرستید قابل درک است اما نکته ی مهمی را باید در این خصوص بدانید. فاصله 12 تا 24 ماهگی سنی است که دلبستگی در کودکان به حداکثر می رسد و به اصطلاح به این دوره، دوره ی اضطراب جدایی گفته می شود. دو سال اول زندگی کودک، وابستگی کاملا طبیعی و جزو روند طبیعی رشد کودک است. در این دوره وقتی مادر از فرزند دور میشود، کودک تصور میکند که مادر میخواهد برای همیشه او را ترک کند. کودک در این سن فقط به احساس ایمنی نیاز دارد و وقت نداشتن، کار داشتن و یا خسته بودن مادر را متوجه نمی شود. برطرف کردن نیازهای عاطفی مثل بغل کردن و در آغوش گرفتن به خصوص تا دو سالگی از مهمترین نیازهای عاطفی کودک است. کودک در این سن نیازهای عاطفی خود را با گریه کردن و رفتارهایی از این قبیل به والدین نشان میدهد. تولد تا دو سالگی زمانی است که اعتماد در کودک شکل میگیرد و به خودش، والدینش و دنیای اطرافش اعتماد میکند .اگر در این سن به طور کامل به نیازهای عاطفی کودک پاسخ داده نشود دچار بیاعتمادی شده و این عدم اعتماد در بزرگسالی ممکن است باعث شک، کمرویی و خجالتی شدن و ... شود. پس پیشنهاد من به شما در وهله ی اول این است که در این سن زمان بیشتری را با کودک خود بگذرانید.
در مورد مهد کودک رفتن او را وادار به این کار نکنید چرا که باعث بهوجود آمدن ناراحتیهای بیشتری برایش میشود. ابتدا با او صحبت کنید و همراه هم بدون اینکه از او جدا شوید به مهد کودک بروید تا با محیط آشنا شود. دیده شده گاهی مربی مهد بهعنوان راهنمایی به مادر میگوید به گریههای بچه نباید اعتنا کرد. او را اینجا پیش ما بگذارید و بروید. ما آرام و سرگرمش میکنیم. به هیچوجه مرتکب چنین خطایی نشوید. باید به تدریج با این قضیه کنار بیاید. روزهای اول در مهد کنارش باشید. بعد از گذشت چند روز وقتی عادت کرد، کمی دورتر بنشینید. این مرحله را هم که پشت سر گذاشتید، چند دقیقهای پیش چشمش نباشید و بازبرگردید. این هم که عادی شد، چند ساعت نباشید و برگردید. در نهایت میبینید که کودکتان در مهد کودک میماند و مشکل حل شده است.
شاد و موفق باشید
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید