سلام خدمت شما و ممنون از اينکه مشکل تان را با ما در ميان گذاشتيد،
واقعيت اين است که آدم ها به اين راحتی رفتارهای ناپسند خودشان را کنار نمی گذارند، مگر آنکه «دليل» يا «انگيزه» پر قدرتی برای آن تغيير رفتار پيدا کنند. تا زمانی که شرايط زندگی مشترک شما به همين صورت باشد، در روی همان پاشنه هميشگی خواهد چرخيد.
البته اطلاعات زيادی درباره ماهيت زندگی خود و همسرتان نداده ايد و اين، کار تشخيص را دشوار می کند. اما ظاهراً شما زياد به حق و حقوق انسانی و قانونی خودتان آگاهی نداشته و نداريد.
اگر همسر شما بايد به روان پزشک مراجعه کند، مسلماً از روی تفنن يا تفريح اقدام به اين کار نخواهد کرد! شرايط زندگی بايد طوری باشد که او برای نجات آن (اگر واقعاً برايش مهم است) تنها راه موجود را رفتن نزد روان شناس يا روان پزشک يا انجام مذاکرات جدی با شما ببيند.
برای اين منظور، لازم است شما تکليف خودتان را با خودتان روشن کنيد. اينطور در نظر بگيريد که وضعيت تا ابد به همين صورت خواهد ماند، حالا می خواهيد چکار کنيد؟ اينکه شما و همسرتان هر چند وقت يکبار به صورت نوبتی با هم قهر و بعدش آشتی کنيد، بيشتر شبيه يک «بازی» ناخودآگاه بين شماست و قطعاً مشکلتان را حل نخواهد کرد. اينگونه رفتارها نه تنها مشکل شما را حل نمی کند، بلکه اصلاً احتمالاً دليل ادامه پيدا کردنش تا امروز بوده است!
پيشنهاد می کنم باز هم اقدام به مراجعه به مشاور بفرماييد و بيشتر از او بخواهيد کمک تان کند تا تصميمی کارآمد بگيريد. مشاوره حقوقی از يک وکيل هم حتماً توصيه می شود. شما مسلماً صاحب حق و حقوق قانونی و انسانی در زندگی مشترک با همسرتان هستيد که لازم است آنها را بشناسيد.
از حل مشکل تان نترسيد. از نعمت عقلانيت، هوش، و توانمندی که خداوند به شما و همه انسان ها ارزانی داشته است، حداکثر استفاده را بکنيد. برای حل مسئله تان تمام توانمندی هايتان را بسيج کنيد. اگر برای حل مشکل تان عزم و اقتدار به خرج بدهيد، می توانيد اميدوار باشيد که شرايط تغيير کند، در غير اینصورت ساده لوحانه منتظر معجزه نباشيد!
در مورد گرفتن تعهد از همسرتان با وکيل مشورت کنيد. يک تعهد زبانی يا کتبی خشک و خالی، دردی را از شما دوا نمی کند.
موفق باشيد.
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید