اختلاف با خانواده ومصرف داروی اعصاب

سلام دوست عزیز
شرایط سختی دارید یک طرف مادر و از طرف دیگر زندگی و آینده خودتون
شما باید با در نظر گرفتن توانایی ها، مهارت ها و اهداف کوتاه مدتی که به شما برای توانمند شدن مالی و عاطفی کمک میکند تصمیم بگیرید
آیا استقلال لازم را برای زندگی تنها دارید؟
آیا با ماندن در زندگی فعلی می توانید خواسته های خودتون را به تحقق برسانید؟
آیا الان که تو خونه هستید به مادر می توانید کمک لازم را بکنید؟
برادران دیگرتون چقدر حاضر به همکاری هستند تا با کمک یکدیگر برنامه ریزی برای تغییر شرایط بگیرید؟
دوست گرامی اینکه از خانواده خود جدا شوید یا خیر کاملا بسته به خودتون دارد چون هیچ کس جای شما نیست تا بخواهد براتون تصمیم بگیرد.
بنابراین جوانب مهم آن را بررسی کنید و بعد تصمیم قطعی بگیرید
اگر شرایط جدایی برایتان سخت باشد. ماندن در خانه پدری هم نشان از تسلیم نیست 
مطمینا بسیار سخت است بودن در شرایط متشنج،  اما شما میتوانید با چیدن برنامه های کوچک کارهای مطابق شرایط خودتون گامی موثر برای تغییر شرایط بردارید فقط مهم است تسلیم احساسات و رویا نشوید.
در مورد مصرف دارو هم حتما با روانپزشک مشورت کنید چون مصرف سرخود دارو هم باعث وابستگی میشود و هم تاثیر داروها را برای بهبود از بین میبرد.
یادتان باشد برای کمک به عزیزان اول باید خودتون شخصیتی مستقل و قوی داشته  باشید.
راهکارهای مستقل شدن:
استقلال مالی

برخی فراموش می‌کنند یکی از شرط‌های مهم در زندگی مستقل واقعی، استقلال مالی است. بسیاری از جوانانی که به‌طور مستقل از خانواده خود زندگی می‌کنند، به‌خصوص کسانی که به‌عنوان دانشجو به شهری دیگر رفته‌اند و در خانه‌ای مجزا و نه خوابگاه زندگی می‌کنند، تحت حمایت مالی خانواده خود هستند. در چنین شرایطی، نمی‌توان گفت من مستقل زندگی می‌کنم. مستقل شدن، حق و حقوقی را برای شما به همراه می‌آورد، اما به این شرط که مسئولیت‌های آن را هم بپذیرید.

تواناییِ «نه» گفتن

اگر دوست دارید مستقل زندگی کنید و در حال برنامه ریزی برای آن هستید، بدانید در آینده‌ای نه چندان دور، به‌شدت به این توانایی نیاز پیدا خواهید کرد. وقتی با خانواده زندگی می‌کنید، حضور خانواده، خود به خود، باعث می شود برخی خواسته‌ها را از دیگران نشنوید؛ اما همین که مستقل شدید، دوستانی سروکله‌شان پیدا می‌شود که انتظارات و خواسته‌های تازه دارند. می‌خواهند با شما بمانند، می‌خواهند مدتی خانه خود را در اختیار آنها قرار دهید و… . باید بتوانید برای خود چارچوب‌هایی را تعیین کنید. بدانید که به چه کسانی اجازه ورود به این حریم جدید را خواهید داد و تا چه حدی خواسته‌های آنها را خواهید پذیرفت. برنامه خود را فراموش نکنید و نگذارید وقت شما را بقیه برنامه‌ریزی کنند. خودتان باید کنترل امور را در دست داشته باشید و برنامه مشخصی داشته باشید و به آسایش و امنیت و حریم خصوصی خود فکر کنید. نکات زیر می‌تواند در این زمینه کمکتان کند:

چارچوب‌های خود را از حالا مشخص کنید.برگه‌ای بردارید و مشخص کنید چه چیزهایی را در خانه خود پذیرا خواهید بود و چه چیزهایی را نه. شاید در آینده، تغییراتی در این لیست به وجود بیاورید؛ اما در شروع، به شما کمک می‌کند در موقعیت‌های پیش‌آمده، سریع‌تر تصمیم بگیرید.

برنامه مشخصی داشته باشید. بدانید قرار است به چه کارهایی برسید و برای چه کارهایی وقت بگذارید. اگر آنها را از اول مشخص نکنید، ممکن است بعد از چند ماه متوجه شوید به هیچ کاری نرسیده‌اید.

نه گفتن را در موقعیت‌های مختلف امتحان و تجربه کنید. گاهی از همین حالا، به برخی از درخواست‌ها، حتی اگر می‌توانید آنها را بپذیرید، جواب منفی بدهید. واکنش اطرافیان را در برابر پاسخ منفی بشنوید و ببینید چه‌قدر می‌توانید آنها را تحمل کنید. باید توانایی خود را در این زمینه بالا ببرید.

شاید لازم باشد حتی در مورد دوستانی که به خانهٔ تازهٔ خود دعوت خواهید کرد، فیلترهایی قائل شوید. یک‌بار بادقت به دوستان خود نگاه کنید و ویژگی‌های آنها را به یاد بیاورید. لازم نیست به همه اعلام کنید قرار است مستقل زندگی کنید. دست‌ِکم، نه از روز اول. از همان ابتدا، خود را با انبوهی از افراد و خواسته‌های احتمالی روبه‌رو نکنید.
مدیریت مالی

در زندگی مستقل، توان  مالی بسیار مهم است. خرج خانه به خوراکی‌ها و پول شارژ محدود نمی‌شود. خیلی از هزینه‌ها، درست مانند وظایف اداره یک خانه، ممکن است به چشم شما نیامده باشند. مهم است بین درآمدی که دارید و هزینه‌های زندگی خود تعادلی برقرار کنید تا دچار مشکل نشوید.

میزان دقیق درآمد خود را بدانید. اگر کار پاره‌وقتی است یا به صورت پروژه‌ای کار می‌کنید و درآمد ثابتی ندارید، میزان متوسط و حداقل آن را بدانید.

هزینه‌های معمول و فصلی و پیش‌بینی‌ناپذیر را حساب کنید. می‌توانید یک ماه ریز هزینه‌ها را یادداشت کنید تا حدودی از هزینه‌ها را داشته باشید. معمولاً هزینه مواد غذایی، شوینده‌ها، رفت‌وآمد، شارژ ساختمان، قبض‌ها و نمونه‌هایی از این دست، هزینه‌های معمولی هستند که باید در نظر داشته باشید.

همیشه مقداری پس‌انداز برای شرایط پیش‌بینی‌نشده داشته باشید.

اگر دچار مشکل مالی شدید، با خانواده خود در میان بگذارید. کمک گرفتن در شرایط خاص، نشانه ضعف شما یا کم آوردن در زندگی مستقل نیست. بهتر است با کمک آنها چاره‌ای پیدا کنید تا این که به دردسرهای بیشتری بیفتید.

آمادگی برای حس‌هایی که سروکله‌شان پیدا می‌شود

تنها زندگی کردن، شما را در موقعیتی قرار می‌دهد، که ناگهان ممکن است با حس‌هایی روبه‌رو شوید که قبلا در خود سراغ نداشته‌اید. البته، می‌تواند احساس آرامش، استقلال و مانند آن را به دنبال داشته باشد؛ اما در عین حال، به دلیل این که دیگر خانواده یا هم‌اتاقی‌ها مانند خانه والدین یا خوابگاه در اطرافتان نیستند، ممکن است احساس کنید زیادی تنها هستید. برخی دچار این احساس می‌شوند که هیچ‌کس دوستشان ندارد، دچار احساس کنار گذاشته‌شدن می‌شوند.

بهتر است خودتان را برای چنین حس‌هایی آماده کنید. بدانید طبیعی هستند و زمان می‌برد تا یاد بگیرید چه‌طور به‌خوبی از عهده آنها بربیایید.

اطلاعات خود را افزایش دهید و سعی کنید راه‌کارهایی داشته باشید تا به این حس‌ها زیاد دچار نشوید و اگر هم شدید، بتوانید آنها را مدیریت کنید. می‌توانید از تجربیات دیگرانی که مستقل زندگی کرده‌اند استفاده کنید.

دوستان مطمئنی پیدا کنید که در چنین شرایطی به شما کمک کنند.

ارتباط خود را با خانواده قطع نکنید و از اتفاقات خانه‌شان باخبر باشید. خود را برای مهمانی‌هایشان برسانید و به خودتان فرصت دهید احساس تعلق به خانواده را در خود نگه دارید.

برنامه‌ریزی

احتمالاً برای زندگی خود برنامه‌هایی دارید. چیزهایی هست که به آنها علاقه‌مندید، مهارت‌هایی هست که می‌خواهید به دست بیاورید. شاید بخواهید پول پس‌انداز کنید، یا مهارت‌های زبانی خود را تقویت کنید. شاید کتاب‌های زیادی هست که می‌خواهید بخوانید یا فیلم‌های زیادی هستند که می‌خواهید ببینید. شاید بخواهید بدن خود را تقویت کنید یا در یک رشته ورزشی مهارت‌های خود را بالا ببرید. شاید به یک رشته هنری علاقه دارید و رویای ترتیب دادن یک نمایشگاه را در سر می‌پرورانید.

ممکن است آرزوهای زیادی داشته باشید. برنامه‌هایی فراوان که خیال کنید به محض مستقل‌شدن و وقت و آزادی کافی داشتن، به همه آنها خواهید رسید. اما فراوان‌اند جوانانی که بعد از چند سال زندگی مستقل، هنوز به هیچ‌یک از آرزوهای خود نرسیده‌اند. حتی تلاشی هم برای آن نکرده‌اند. دلیل اصلی آن هم بدون‌برنامه‌بودن و اسیر‌احساس‌های‌منفی‌شدن است.

بدانید چه می‌خواهید. هدف نهایی‌تان در هر حوزه‌ای چیست؟

برای رسیدن به هر کدام از اهداف، چه مراحلی را باید طی کنید؟ سعی کنید آنها را دقیق روی کاغذ بیاورید.

زمان‌بندی کنید. اگر برای رسیدن به هر مرحله، زمانی را مشخص نکنید، چشم باز می‌کنید و می‌بینید ماه‌ها گذشته است، اما هیچ اقدامی نکرده‌اید. به‌خصوص، وقتی وارد زندگی مستقل می‌شوید، با انبوهی از کارها و مسئولیت‌های تازه و حس‌های منفی که ممکن است تجربه کنید، اصلاً بعید نیست زمان را از دست بدهید.

برای رسیدن به مرحله‌های کوچکی که تعیین کرده‌اید به خودتان پاداش بدهید. هر چه این قدم‌ها کوچک‌تر باشند، احتمال این که زودتر به آنها برسید بیشتر است؛ بنابراین، زودتر به پاداش خود می‌رسید؛ حتی اگر این پاداش یک تیک‌زدن در برنامه‌تان باشد. در این صورت، انگیزه بیشتری برای ادامه و رسیدن به هدف خود خواهید داشت.

البته این راهکارها را در خانه پدری برای نمرین مستقل شدن نیز میتوانید انجام دهید.

روزهای زندگی گاهی متلاطم و گاهی آرام هستند یادتان باشد و باخود بگویید خواهد گذشت مهم این است من چه کردم برای از دست ندادن فرصت ها🌼🌼🌼