ممنون خانم دشتی برا وقتی که سوال قبلیم گذاشتید .متاسفانه ترس وجرات نداشتن منو داغون کرده حتی در ارتب

دوست عزیز ما انسانها وقتی کاری رو بلد نیستیم از انجام دادنش میترسیم وجرات نمیکنیم. مثلا چون در رانندگی مهارت نداریم جرات رانندگی کردن رو نداریم ومیترسیم باید ببینید دلیل ترستون چیه. ترس از دست دادن ادمهای اطرافتون رو دارید یا ترس از ادامه بحث و دفاع از خودتون؟ بنظر شما شخصیت وابسته ای دارید و از اینکه دیگران از دست شما ناراحت بشند وازدستشون بدید واهمه دارید اتفاقا گروههایی که در فضای مجازی هست بسیار میتونه کمکتون کنه چون شما مجبور نیستید حضوری با کسی بحث کنید ونگاه به نگاه شید یا لحن کلام طرف مقابلتون شما رو بترسونه نگران از دست دادن وجهه خودتون وازدست دادن دوستاتون هم نمیشید در همین سایت در قسمت تبادل نظر میتونید شرکت کنید برای شروع بسیار مناسب هست میتونید یک اسم مستعار هم بزارید که نگران قضاوت دیگران نسبت به خودتون نباشید.ودر مورد هر موضوعی که نظرات متفاوت هست شرکت کنید شما تا زمانی که رفتارتون وطرز فکرتون رو تغییر ندید ازار خواهید دید و نکته ای که شاید بهش دقت نکرده باشید اینه که نه تنها ازار میبینیدبلکه اطرافیانتون رو هم آزار میدید شما برای اینکه دیگران رو ناراحت نکنید از بروز خشم یا اعتراض یا نظر مخالف خودداری میکنید درصورتی که همین رفتار باعث ازار اطرافیانتون میشه چون نمیتونند مسائل ومشکلاتشون رو باشما به اشتراک بزارند به این دلیل که شما نظری ندارید به فکر تغییر مادرتون نباشید ما مسئول تغییر انسانها نیستیم ما مسئول خودمون ورفتارمون هستیم اگر ایشون عادت کردند برای زندگی شما تصمیم بگیرند این شما هستید که این اجازه رو به ایشون دادید. قرار نیست بهشون بی احترامی کنید که ناراحت از دست دادنشون هستید .در نهایت ادب و احترام بگید ممنون از نظرو پیشنهادت بزار با همسرم هم مشورت کنم ببینم نظر اون چیه مطمعن باشید بار اول و دوم نه تنها تعجب خواهند کرد بلکه شاید این جمله شما رو به تمسخر هم بگیرند و همین باعث بشه بهم بریزید. به خودتون مسلط باشید .وآماده هر انتقادو سرزنش باشید. در مورد همسرتون توضیح ندادید که رابطتون باهم چطور هست؟ این رفتار شما ایشون رو اذیت نمیکنه ؟ ایا اعتراضی به رفتارهای مادرتون نداره؟ در مورد همکارتون هم این تعارض در رفتار شما دیده میشه. شما هنوز نمیدونید بخاطربه خطر افتادن موقعیت شغلیتون اعتراض نمیکنید یا بخاطر از دست دادن صمیمیتتان ورابطه تان با مدیر احساستون رو با خود همکارتون در میان بزارید بگید خودش براتون قابل احترامه ولی رفتارش رو نمیپسندید شاید براتون مسخره بنظر برسه ولی میتونید این مکالمه رو جلو اینه باخودتون چند بار تکرار کنید وحالت صورتتون رو ببینید انتظار نداشته باشید رفتاری که 40سال در شما شکل گرفته 4روزه تغییر کنه به خودتون و دیگران فرصت بدید تا تغییرات در شما ایجاد بشه و اطرافیانتون هم به مرور زمان قبولش کنند چون انها به فردی عادت کردند که همیشه در هر زمینه ای پذیرا بوده واعتراضی نداشته پس براشون سخته تا این تغییرات رو در شما باور کنند پیشنهاداتی که در مطلب قبلی براتون ارسال کردم رو حتما ممطالعه کنید وسعی کنید انجامش بدید موفق باشید