دعوای مادرم و همسرم

سلام دوست عزیز
بهار مبارک
متوجه حجم ناراحتی واسترس این موقعیت هستم.

اما با قهر نمی توانید مشکل را حل کنید. شاید برای کنترل موقت اوضاع کارساز باشد اما در بلند مدت روابط زناشویی شما را تخریب میکند.

گفتگو کردن مهم است. هردوی شما از آغوش خانواده بیرون امدید با هم ماوای جدید ساختید.

با دعوا و کشمکش نمیتوانید عشق و محبت در دل همسرخود ایجاد کنید 

یک لحظه فکر کنید برعکس این موضوع اتفاق می افتاد چه حالی داشتید 

اولین شرط درک حس و حال همسرتان است نه مقابله با ایشون

بشینید و گفتگو کنید بدون دفاع بدون توهین و لجبازی. به همسرتان بگویید بیا حرف بزنیم، ما دو نفری خونمون و ساختیم و الان الویت زندگی یکدیگر. تو فرد اول زندگی منی و من فرد اول زندگی تو. بگذارید این ما بودن رو حس کند 

لطفا لطفا عصبانی نشید، لج نکنید و فرصت دهید او الان کودکی عصبانی هست باید حرف هایش شنیده شود تا منطقش فعال شود.

به او بگویید:من درک میکنم چقدر این موضوع اذیتت کرده و هنوز نتوانستی باهاش کنار بیای.

گام بعد اصرار نکنید به آشتی ورفت و آمد ایشون به خونه خانواده خود

ناراحتی تو درک میکنم و میپذیرم نمیخوای بیای خونه والدین من اما لطفا درک کن خانواده من هستند و اگر رابطه کامل قطع بشه من واقعا حس خلا خواهم داشت، پس لطفا همون طور که من نیومدن تورو درک میکنم تو هم رفت و آمد من رو درک کن و بپذیر. و ایشون را برای آشتی و رفت و آمد مجبور نکنید

ایجاد پذیرش و داشتن نرمش و دادن حق انتخاب به همسرتان اجازه میدهد آرام باشد و این آرامش کمک میکند رفته رفته ترغیب شود به همراهی با شما.

سعی کنید شنونده خوبی باشید اینکه شروع کردن به گله و ناراحتی گوش کنید و درک کنید توجیه نکنید نگویید توام مقصری توام اشتباه کردی زمان بدهید و صبور باشید

و نکته بسیار مهم شما ایشون را درک کردید و این اتفاق واقعا باید بیفتد تا گرو کشی نکنید تو نیومدی خونه مامانم پس منم نمیام لج بازی سم بزرگی برای زندگی شماست. با خانواده ایشون مثل قبل رفتار کنید رفت و آمد خود را داشته باشید و هرگز این مساله را به رو نیاوردید.

کار دشواری است این درک و پذیرش من شما رو درک میکنم اما اگر میخواهید از دور باطل ایجاد صلح و صفای تظاهری که حتما به زندگی شخصی تون لطمه میزنه خارج بشید، باید از کنترل اوضاع و سعی در درست کردن آن بردارید.

به خانواده خود هم بگویید (اگر آرام هستند و پذیرنده) که همسر من برای من عزیز است و من زندگی آرام و خوشی با ایشون دارم، اگر سخت گیری های شما برای خوشبختی مضاعف من است اجازه بدید خودم زندگی مو مدیریت کنم و در موارد لازم از تجربه شما استفاده کنم. برای رفت و آمد هم لطفا اجازه بدید خودش تصمیم گیرنده رفت و آمد باشد. اگر نمیتوانند درک کنند حس و حال همسر شما را در یک جمله بگویید شرایطی داشت که نتونست بیاد. شما موظف به بازخواست شدن برای رفتار دیگری نیستید.

با آرامش و صبوری و ایجاد فضای صمیمی میتوانید مشکلات خود را حل و فصل کنید.🌹🌹🌹