وابستگی به مادر و احساس تنهایی

سلام دوست خوبم
خوشحالم که میشنوم مادرت رو انقدر دوس داری
این طبیعی هست که هر کسی دوس داشته باشه برای خودش یک سرگرمی داشته باشه و دوستانی هم سن و سال و تو حال و هوای خودش داشته باشه 
مادرت تو سن و سالی هست که احساس میکنه دیگه بچه ها بزرگ شدن و خودت مادر شدی و کمتر بهش نیاز داری
اما این که شما چطوری به ایشون نشون بدی که هنوز هم به توجهش احتیاج داری با کل کل و جر و بحث نمیشه 
چون هر چقدر بیشتر گلایه کنی بیشتر ازت فاصله میگیره
اولا سعی کن بخشی از روزت رو به کارایی اختصاص بدی که دوس داری و با هاشون خوشحالی یه چیزی مثل همین سرگرمی که مادر برای خودش داره،سعی کن روابط خودت رو گسترده کنی و درد و دلت و حرفات رو به بقیه هم بگی
با دوستایی که موقعییت شبیه به خودت دار و بچه دارن و تو سن و سال خودت هستن وقت بگذرون و رفت و امد کن
تو برخوردت ب مادرت هم جوری رفتار کن که از همون زمان کمی که به تو اختصاص میده بهترین استفاده رو کنی 
مثلا خیلی صمیصی باش باهاش جوری که خودش دلش بخواد بیشتر با تو صحبت کنه ،همیشه تا میبینیش اعتراض نکن که چرا بهم توجه نمیکنی جور دیگه ای این منظور رو برسون 
بگو چقدر دلم میخواد بشینیم با م حرف بزنیم
کاش وقت داشتین ب هم صحبت میکردیم
این که گلایه کنی و مدام اعتراض کنی مادرت رو تشویق میکنه که کمتر بهت توجه کنه .بازم با من در تماس باش
عید مبارک