سلام دوست گرامی
اینکه اگاه به رفتارتون هستید ومیدونید که در تربیت کودکتون گاهی دچار اشتباه شده اید خیلی خوبه و به این معنی هست که میتونید این رفتار رو تغییر دهید
شرایط تربیتی دختر شما کمی متفاوت بوده همان طور که خودتان هم اشاره کردید دختر شما تا 3سالگی در محیطی بوده که به نوعی دو تربیته به حساب میامده و بعد از جدایی شما از خانواده همسرتان شرایط برای کودکتان شخت بوده چرا که حمایت مادر بزرگ و عمه را نداشته است
نکته کلیدی در صحبت های شما این بود که اشاره کردید ( تازگی هر کاری میکنه من عکس العمل نشون میدم) وقتی کودک متوجه بشه که شما به رفتار او حساسیت نشان میدهید آن رفتار را با شدت بیشتری انجام می دهد چرا که با این رفتار جلب توجه میکند وبه عبارتی توجه شما را به خودش جلب میکند
صرف نظر از اینکه تنبیه بدنی به صورت مقطعی از بروز رفتار جلوگیری میکنه و کودک خشم خودش رو به نوع دیگری بروز میده ، باید توجه کنید که میتونه براعتماد به نفس کودکتون تاثیر نامطلوبی داشته باشه
بچه ها محبت وابراز علاقشون تا حدودی برمبنای ظاهر است یعنی کسی که دعوا نکنه مهربونتره وبیشتر دوسش دارند
پیشنهاد میکنم وقتی رفتار مطلوبی داشت بسیار بهش توجه کنید تشویقش کنید از او تشکر کنید و وقتی رفتار نادرستی انجام میدهد تا جایی که میتوانید نادیده بگیرید و نگاه نکنید
در هر شرایطی به او ابراز علاقه کنید مخصوصا زمانی که میخواهید اورا بخاطر کار اشتباهش تنبیه کنید مثلا اگر کار اشتباهی انجام داده بگویید با اینکه تو رو خیلی دوست دارم ولی این کارت رو اصلا دوست ندارم . یا با اینکه خودت دختر خیلی خوبی هستی این کاری که کردی اصلا خوب نیست . من میخوام دختر خوب کار خوب بکنه
سعی کنید طوری رفتار کنید که اورا درک میکنید مثلا نگویید چرا این کار رو کردی؟ بگویید چی شد که این کار رو کردی ؟ چی تو رو ناراحت کرد که این کار رو کردی
سعی کنید با او ارتباط بدنی داشته باشید زیاد در اغوشش بگیرید با هم پارک بروید به او ابراز علاقه کنید .ساعتی از روز را برای بازی با او اختصاص دهید فضایی را ایجاد کنید که انرژی روانی اش را تخلیه کند اگر مدام اورا منع کنید انرژی اش را به طور دیگر تخلیه میکند .هرچقدر بیشتر برای او وقت بگذارید بیشتر میتوانید ارتباط خوبی با او برقرار کنید
امیدوارم بتانید با مدیریت خشم خدتان ارتباط موثری با دخترتان برقرار کنید
ایام به کام
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید