سلام. یک پسر ۱۰ ساله و یک نوزاد دارم
پسرم دانش آموز زرنگی هست ولی با اصرار و تلاش من یعنی اگر رهاش کنم از ضعیفترین ها می شه اینکه میگم اصرار به معنای واقعی عمرم رو گذاشتم هیچ جا نمیرم همیشه خونه ام دفتر کتاب هاشو میارم دستشو می گیرم میارمش تشویق و برنامه ریزی ولی همین که کمی غافل شم میره و مشغول بازی میشه خیلی عصبی شدم واقعا آرامشم رفته گاه با خودم میگم نخونه یا کم بخونه ولی عذاب وجدان می گیرم که بچه ست و من باید علاقمندش کنم علاقه ی شدیدی به فوتبال داره از کوچکترین فرصت استفاده می کنه تا فوتبال بازی کنه تا دیر وقت بیداره و تلویزیون تماشا می کنه هر کاری می کنم که بره بخوابه تلویزیون خاموش می کنم و خودمونم میریم که بخوابیم باز نمی خوابه و گریه می کنه حتی کتاب هاشو ساعت یازده شب به زور و با بی حوصلگی جمع می کنه . باباش عکس العمل نشون میده و دعواش می کنه من علاوه بر پسرم با ایشون هم باید حرف بزنم و آرومش کنم البته تا اونجا که بتونم جلوی پسرم با همسرم مخالفت نمی کنم و در خلوت خودمون در موردش حرف می زنم
لطفاً کمکم کنید
اطلاعات تکمیلی
سن۳۴جنسیتزنشغلخانه داروضعیت تاهل متاهل1⃣ تا چه زمانی می خواهید به عنوان نیرو محرکه فرزندتون عمل کنید !
2⃣ زمانی که شرایط مناسب هست درباره پیامدهای درس خواندن و درس رو ادامه دادن بگویید ؛
یک روز مثبت و یک روز منفی
3⃣ خودش باید تصمیم بگیرید
4⃣ بگذارید تکالیفش را انجام ندهد و با پیامدهای رفتارش رو به رو شود (و بگویید که من و پدرت تمام تلاشمون را برای تو انجام داده ایم ؛
اگر مدرسه با ما تماس بگیرد ما نخواهیم آمد و خودت باید پاسخگو باشی)
5⃣🔸پذیرش پیامدها و مسئولیت های انتخاب هایمان در زندگی فردی و اجتماعی و بخصوص مسئولیت ها مهم ترین گام در جهت رشد و توسعه و اثربخشی فردی و اجتماعی است.
6⃣ برنامه ریزی کنید
زمان بازی
زمان تلویزیون
زمان تکالیف
و زمانی که در حال انجام تکالیف هست تلویزیون خاموش باشد
تجربه شما
اولین نفری باشید که نظر میدهید