من 33سالم هست وهمسرم 34سالشه.تو دانشگاه باهم آشنا شدیم.4 سال هست که ازدواج کردیم ،2ساله که متوجه ناب

دوست عزیز علل نارضایتی همسرتون تا حدودی قابل درک هست ایشون بخاطر مشکلی که دارند یه حسی مثل احساس تحقیر یا کمبود میکنند. اقایانی که مشکل ناباروری دارند بسیار اسیب پذیر تر از خانومهایی هستند که این مشکل را دارند مرد وقتی این مشکل براش پیش میاد حس میکنه دیگه مرد بودنش معنا نداره در نتیجه میخواد این حس رو با رفتارهای دیگه سرکوب کنه بنظر میرسه ایشون میخواد بگه اگر زندگیتون به مشکل خورده بخاطر مشکل ایشون نیست و شما هم مقصرید فرمودید در جروبحث هاتون به ناباروری ایشون اشاره میکنید شما با این کار فقط حس خشم رو در ایشون بیشتر میکنید وحس حقارت وسرکوبی که براشون ایجاد میشه نمیدونم این ناباروری قابل درمان هست یا نه؟ وپزشک معالج به شما چی گفتن که میتونید امیدوار باشید یا خیر لکن پیشنهاد میکنم به این موضوع بسیار جدی فکر کنید چون فرمودید قضیه بچه خیلی مهمه براتون ودراین مدت 2سال که متوجه شدید چندین بار در جروبحث ها تون بهش اشاره کردید گویا این برای شما برگ برنده شده اگر قرار باشه شما ایشون رو بخاطر این مشکل مقصر بدونید نمیتونید باهاشون زندگی کنید با یه حس ترحم وناچار بودن به ادامه زندگی دارید به خودتون خیانت میکنید با چند دکتر متخصص مشورت کنید که ایا قابل درمان هست یاخیر باید با خودتون روراست باشید که میتونید بیخیال بچه بشید یا خیر . اگر تصمیم گرفتید با این شرایط ادامه بدید به هیچ وجه این قضیه رو نباید به روی همسرتون بیارید وطوری رفتار کنید که بهش ترحم ولطف کردید این به اولویت های شما مربوط میشه که به انتخابتون کمک میکنه وقتی میگه فلانی زن فهمیده ای هست ینی انتظار داشته شما در این مورد درکش کنید میتونید باهاش در یک محیط اروم ودور از تنش صحبت کنید انتظاراتتون از همدیگه رو به زبون بیارید بگید دوست داشتی چطور باشم وکدام رفتارهام اذیتت میکنه متقابلا هم انتظاراتتون و خواسته هاتون رو بهش بگید میتونید در پیامهای بعدی بنده رو در جریان مواردی که باهاشون مطرح کردید و واکنش ایشون بزارید موفق باشید