سردرگمی و تردید در دوران عقد

سلام خدمت شما و ممنون از اينکه مشکل تان را با ما در ميان گذاشتيد،
با کمال احترام بايد عرض کنم که احساس شما در اين وضعيت (با توجه به عمر کوتاه رابطه تان)، قابل اعتماد نيست. يعنی نه احساس خوب داشتن به همسرتان، نشانه عشق است و نه احساس بد احتمالی به او (يا ترديدهايی که داريد) می تواند نشانه اين باشد که رابطه ناصحیحی را انتخاب کرده ايد.
از طرفی، به شما حق می دهم. اين که در موقعيت کنونی، اضطراب و ناراحتی احتمالی داشته باشيد، می تواند تا اندازه ای طبيعی باشد؛ چرا که تا حدودی در وضعيت بلاتکليفی و انتظار قرار گرفته ايد که اين موضوع، خودش به طور طبیعی ايجاد احساس نگرانی می کند. به خودتان اميدواری بدهيد که در حال عبور از يک وضعيت موقت به سوی یک وضعيت پايدارتر هستيد و اين شرايط ناخوشايند، هميشگی نيست و بالاخره پايان خواهد يافت.
به نظر می رسد، هنوز خيلی زود است که بخواهيد درباره نادرست بودن انتخاب تان در ازدواج، اظهار نظر کنيد. اگرچه اطلاعات زيادی از خودتان مطرح نکرده ايد، اما مسائلی در سطح اينکه مثلاً طرف مقابل تان پيامک نداده است يا به پيامک های شما پاسخ نداده، نمی تواند دليلی برای جدايی باشد! جدايی البته به عنوان يک گزينه، در برخی موارد می تواند انتخاب صحيحی باشد، اما در بسياری موارد، ما آدم ها به واسطه طفره رفتن از يادگيری، درمان خود، تمرين و مطالعه، راحت ترين راه که همان جدايی باشد را انتخاب می کنيم. و به اين ترتيب، صورت مسئله را پاک می کنيم و مشکل، همچنان سر جای خودش باقی می ماند.
بسياری از مسائل به ظاهر پيچيده ی زناشويی با آموزش گرفتن صحيح از مشاور متخصص يا روان درمانی، قابل حل اند. پيشنهاد می کنم حتماً مشاوره تان را ادامه دهيد و دلسرد نشويد. زندگی، کار سختيست و زندگی مشترک، از آن هم سخت تر! بنابراين متوقع نباشيد که مسائل، خود بخود يا مثلاً به صورت معجزه آسا حل شوند.
زندگی سخت هست، اما نه آنقدر که شما از پس آن بر نيائيد.... و با همه اين سختی ها، زندگی پر از لحظات شيرين هم هست.
موفق باشيد.