مشکلات مالی و تاثیر آن بر زندگی مشترک

سلام من خانم 31 ساله هستم 2 تا بچه دارم 6 و 4 ساله که پسر هستند. شوهرم از چند سال پیش بیماری کبد داشت و الان دکتر گفته پیوند بشوند. ما توی یه شهر کوچیک نزدیک اصفهان زندگی می کنیم و از لحاظ مالی رو به پایین هستیم . و شوهرم برای پیوند تا حالا 4 بار به شیراز رفته. و توی نوبت پیوند هستش. و اینطور که دکترا گفتند بعد از عمل هم باید 3 ماه توی شیراز خونه بگیرند و تحت نظر باشند. حسهای متفاوتی بهم هجوم آورده . اینکه پدرش از لحاظ مادی پسرش رو همراهی نمی کنه . اینکه شوهرم یه کارمند ساده است و الان عیدی را گرفته و داره برای درمانش خرج می کنه و آمپول دونه ایی 400 هزار تومن میخره که واقعا برای ما پول قابل توجهی هست. الان شب عیده. کارهای خونه تکونی از یک طرف ...خرید عید . و مثلا نو کردن پرده ها را داریم که شوهرم میگه نباید پول بی خودی خرج کنی ...حتی پول قالیشویی را میگه ندارم...اصلا وقت عملش معلوم نیست . اگه موردی برای پیوند پیدا بشه همزمان به 6 کاندید خبر می دهند و از بین اونها 1 نفر را انتخاب می کنند . تا حالا دو بار به شوهرم زنگ زدند و اون سریع خودشو به شیراز رسونده و برای پیوند انتخاب نشده

اصلا معلوم نیست موقع عید شوهرم خونه باشه یا نه .و اینکه آیا دید و بازدید عید داریم یا نه . هنوزم ته قلبم واقعیت اینکه شوهرم باید پیوند بشه را قبول نکردم . هنوز توی ذهنم از خدا میخوام بدون عمل شفاش بده. اصلا خوبه هیچ خریدی نداشته باشم😖. ما که در طول سال هم خرید لباس نداریم.  مطمئنا بعد از پیوند هم دیگه شوهرم یه آدم عادی نیست و باید ملاحظاتی را رعایت کنه شایدم من زیادی بهش وابسته ام و نیازمند وجودشم...با توجه به اینکه پدرمم از کار افتادست و فقط یه برادر دارم که درگیر کارهای خودشه. منم کامل نیستم ریزش موی آلوپسی دارم ولی حداقل این بیماری من با جونم در ارتباط نیست.  احساس پوچی دارم ...احساس گنگ و بی هدفی ...همیشه آرزوی شاغل بودن داشتم ولی بهش نرسیدم...این اواخر کلاس فتوشاپ رفتم تا جایی مشغول به کار بشم ولی همه دنبال یه خانم مجردند. کلی قسط و وام داریم. از تابستون من دندونهام را ارتدنسی کردم . هزینه اون هست و اینکه فک  پایینم جلو هست و عمل داره. گاهی احساس حقارت و بدبختی دارم . احساس افسردگی.  امشب شوهرم بهم گفت احساس می کنم با اجبار باهام زندگی می کنی ...بهش گفتم نه ...اما حقیقت اینه که من و پدرم خط فکریمون با هم خیلی فرق داره و من باهاش سازگاری ندارم الانم 5 ساله که سکته مغزی کرده و داروهای اعصاب استفاده می کنه و من هیچ وقت باهاش وارد بحث نمی شم و فقط هفته ایی یک بار میرم خونشون در حد دو ساعت. خوب بچه ها مم شیطون هستند و اونم بی اعصاب است . آره راه برگشتی ندارم اما شوهرمم دوست دارم یا بهش نیاز دارم. واقعا هدفم را گم کردم و نمی دونم چرا بی پولی اینقدر زیاد به روحیم اثر می گذاره ... لطفا منو راهنمایی کنید تا قوی تر باشم.