دعوا کردن و تربیت کودک

بچه ام یازده ماهشه و شیطنت زیاد میکنه. مثلا درب یخچال باز میکنه و کشو رو میده بیرون و .... بعد چند بار براش توضیح میدم انجام نده  وسطش میکشه کنار من جمع و جور میکنم بعد دوباره ... بعد چند بار  عصبی میشم و سرش داد میزنم. بچه بغض میکنه و گریه خودم عصبی شدم و حوصله اش رو ندارم. میزارم یکی دو دقیقه گریه کنه دو بار هم تا پنج دقیقه گریه کرده بعد که آروم شدم و اعصابم اومد سرجاش بغلش میکنم و .... 

بعدش پشیمون میشم. اما دست خودمم نیست. مادرم دقیقا با ما همین کارو میکرد. هر چقدر سعی میکنم مثل مامانم نباشم باز هم میشم. البته مامانم هیچ وقت بعد دعوا کردن بوس و بغل نمیکرد ولی من میکنم یاد بچگی خودم میفتم میگم نکنه دلش بشکنه 

چون در حال جدایی هستم با مادرم زندگی میکنم و از من توقع دارند بچه مودب باشه و هی غر میزنن که جمع کن بچه رو. 

توی خونه کسی بچه ام رو تحویل نمیگیره. البته شاد و شنگول که هست همه دوستش دارند اما تا گریه میکنه همه بهش بی توجه میشن و اصلا بهش نمیگن چرا گریه میکنی. مثلا بچه ام لپ تاپ ببینه دوست داره دست بزنه من خودم میدم بهش چند دقیقه دکمه ها رو میزنه بعد ول میکنه میره. اما برادرم لپ تاپ رو میزاره جلوی بچه ام گریه میکنه و اون بی توجه کارش رو ادامه میده هر چی به بچه اسباب بازی جدید یا لپ تاپ خودم رو میدم باز بهونه همون رو میکنه و تا یکی دو ساعت همینه. هر چی هم به برادرم میگم پاشو برو توی اتاق نبینه لب تاپ رو میگه تو بد تربیت کردی نباید بخواد. نمیدونم چی درسته و چی غلط

میشه راهنمایی ام کنین چطور با بچه ام برخورد کنم؟